စက္ရုပ္လူႏွလုံးသား....

ဆလံဘာဂ်ာ ေရးသည္ ၂၀၅၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ။ ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ အစည္ကားဆံုး ၿမိဳ႕ ..။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေဟာင္း ။ အခ်ိန္က ည သန္းေကာင္ ၁၂.၀၀ နာရီ ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမသစ္ၾကီးေပၚမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကားအသစ္မ်ား အမွ်င္မၿပတ္ တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ေမာင္းႏွင္ေန ၾကသည္ ။ ေမာင္းသူမဲ႕ ဘတ္စ္ကားေတြလည္း ေၿပးေနဆဲဘဲ ။ ဆူးေလဘုရားလမ္း တ၀ိုက္မွာ မီးေရာင္စံုေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနလို႕ ညသန္းေကာင္ယံ အခ်ိန္က ေန႕ခင္းအခ်ိန္လိုဘဲ လင္းလ်က္ေနသည္ ။ ၾကီးမားတဲ႕ ေၾကာ္ၿငာဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတြက လွဳပ္ရွားေနတဲ႕ ရုပ္ပံုေတြ ေၿပးလႊားေနတဲ႕ ဒီဇိုင္းေတြနဲ႕ ..။ ေခါင္မိုးမွာ CITY TAXI လို႕ ေရးထားတဲ႕ အ၀ါေ၇ာင္မီးေလးေတြ လင္းေနတဲ႕ေလးေထာင္႕ ပလပ္စတစ္ အတံုးေလး ေတြနဲ႕ အၿပာေရာင္ ဆူဘာရူး အမ်ိဳးအစား တက္ဆီကားေလးေတြ ကိုလည္း ဟိုမွာ ဒီမွာ ေတြ႕ေနရသည္ ။ ေကာင္းကင္ယံမွာ ၿမိဳ႕လံုၿခံဳေရး ရဲရဟတ္ယာဥ္တစီး တဒတ္ဒတ္နဲ႕ ကင္းလွည္႕ေနသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းနဲ႕ ဆူးေလဘုရားလမ္း ေထာင္႕ ။ ေနဗလ …လမ္းေထာင္႕မွာ ရပ္ထားတဲ႕ သူ႕ရဲကားထဲက ထြက္လိုက္သည္ ။ သူ႕ကားနံပါတ္က ၀၀၁ ..။ ေနဗလသည္ အရပ္ေၿခာက္ေပနီးပါးၿမင္႕တဲ႕ သန္မာထြားၾကိဳင္းတဲ႕ လူရြယ္တေယာက္ပါ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ မွာ ကင္းလွည္႕ရဲကားေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္တဲ႕ Team Leader တာ၀န္ခံ ရဲအုပ္တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ အၿပာရင္႕ေရာင္ ရဲ၀တ္စံုမွာ အနက္ေရာင္ က်ည္ကာကိုယ္ၾကပ္အက်ၤ ီကို အေပၚက ၀တ္ထားသည္ ။ အနက္ေရာင္ က်ည္ကာအက်ၤ ီရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ အၿဖဴေရာင္ အဂၤလိပ္စာလံုး POLICE ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ေနရသည္ ။ ညာဖက္ခါးမွာပစ္ခတ္လိုက္လွ်င္ ထိမွန္ၿပီး စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္း ေမ႕ေၿမာသြားေစတဲ႕ ေမ႕ေဆးက်ည္ဆန္သံုး ပစၥတိုကို ခ်ိတ္ထားၿပီး ဘယ္ဖက္ခါးမွာ စကားေၿပာစက္တလံုး ရွိေနသည္ ။ ယခုအခါ ၿမိဳ႕ထိန္းသိမ္းေရး ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ ေမ႕ေဆးေသနတ္ေတြကို အသံုးမ်ားသည္ ။ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားနဲ႕ စစ္ေသြးၾကြအုပ္စုေတြလို လက္နက္ၾကီးေတြ ကိုင္ေဆာင္ၾကတဲ႕ လူဆိုးလူၾကမ္းေတြနဲ႕ ရင္ ဆိုင္ၾကရတဲ႕ အထူးစစ္ဆင္ေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြသာလွ်င္ဘဲ ၿပင္းထန္တဲ႕ ယမ္းအားေသနတ္မ်ားကို ကိုင္ဆြဲၾကေတာ႕ သည္ ။ BMW အမ်ိဳးအစား အၿပာရင္႕ေရာင္ ရဲကားရဲ႕ ကိုယ္ထည္ ေဘးတဖက္တခ်က္မွာ အၿဖဴေရာင္ အဂၤလိပ္စာလံုးနဲ႕ YANGON POLICE လို႕ ေရးထိုးထားတဲ႕ စာတမ္း ပါသည္ ။ ကားရဲ႕ ဖင္ပိုင္းမွာေတာ႕ အေရးေပၚ 119 လို႕ အၿဖဴေရာင္စာတမ္း ရွိသည္ ။ ဒီေန႕ည သူ႕ဂ်ဴတီမွာ ဘာ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး အမွဳအခင္းမွ မၿဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ ေနဗလ ဆုေတာင္းေနသည္ ။ အမွဳအခင္းေတြ ၿဖစ္၇င္ ပ်ားတုပ္ေရာ ။ သတၱ၀ါအေပါင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိၾကပါေစ ..လို႕ ေမတၱာပို႕ ဆုေတာင္းရင္း အနီးရွိ ညလံုး ေပါက္ဖြင္႕ေသာ ဆဲဗင္းအလဲဗင္း ( 7 eleven )ဆိုင္ေလးထဲကို ၀င္လိုက္သည္ ။ ဆိုင္ထဲ သူအ၀င္မွာ ရင္ဘတ္မွာ 7 eleven တံဆိပ္နဲ႕ အစိမ္းေရာင္လက္တိုအက်ၤ ီ..ေဘာင္းဘီအနက္ ၀တ္ထားတဲ႕ စက္ရုပ္ ( ရိုးေဘာ႕ )က “ မဂၤလာညခ်မ္းပါ….ဆဲဗင္းအလဲဗင္းက ၾကိဳဆိုပါတယ္ ….” လို႕ ခါးညႊတ္ခါ ႏုတ္ဆက္သည္ ။ ေကာ္ဖီေကာင္တာဖက္ ကို သူေလွ်ာက္သြားေတာ႕ ေနာက္ထပ္ စက္ရုပ္တေကာင္က ေကာ္ဖီေကာင္တာမွာ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနသည္ ။ သူ႕ကို ၿမင္ေတာ႕ “ မဂၤလာပါ ..” လို႕ ႏုတ္ဆက္သည္ ။ ေနဗလက လွည္႕ေတာင္ မၾကည္႕ဘဲ သူ႕အတြက္ ေကာ္ဖီကို ေကာ္ဖီအိုးထဲကေန ခြက္ထဲကို ေလာင္းထည္႕သည္ ။ Robot စက္ရုပ္ေတြကို လူေတြက ဂရုမစိုက္ ။ မေလးစားၾကဘူး ။ အကယ္လို႕သာ စက္ရုပ္ေတြ ေနရာမွာ လူသား ၀န္ ထမ္းေတြကသာ “ မဂၤလာပါ …” လို႕ ႏုတ္ဆက္ခဲ႕ရင္ ေနဗလတို႕က ၿပန္ႏုတ္ဆက္ၾကမည္ ၿဖစ္ေပမယ္႕ သက္မဲ႕စက္ရုပ္ေတြကိုေတာ႕ အေလးမထား..မသိသလို ဘဲ ေနၾကသည္ ။ ေနဗလသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ေဒသ လံုၿခံဳေရးကို ကြပ္ကဲ တာ၀န္ယူေနရတဲ႕ ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕က ရဲအုပ္ တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ သူ႕အလုပ္က မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၿမင္႕ၾကီးေတြနဲ႕ ေန႕ေ၇ာညပါ စည္ကားေနတဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွာ ၿငိမ္၀ပ္ပိၿပားေရးနဲ႕ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး အတြက္ ေၿပးလႊားလုပ္ကိုင္ေနရတဲ႕ အလုပ္မို႕ အိပ္ခ်ိန္စားခ်ိန္ မမွန္ဘူး ။ အေရးၾကီးရင္ ေန႕ေရာညပါ အလုပ္လုပ္ရသည္ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ တိုးတက္သထက္ တိုးတက္ လာၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ နံမည္ၾကီး ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲ ၿမိဳ႕ၾကီးတၿမိဳ႕ ၿဖစ္လာခဲ႕သလို ပဲခူး အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ၾကီးမွာလည္း ေန႕ေရာ ညပါ ႏိုင္ငံၿခားေလယာဥ္ေတြ ဆင္းတက္ေနသည္ ။ အလုပ္လာလုပ္သူ ႏိုင္ငံၿခားသားေတြ ..လာလည္ပတ္သူ တိုးရစ္ကမၻာလွည္႕ေတြ နဲ႕ စည္ကားေနသည္ ။ ေနဗလတို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ေန႕ေရာညပါ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႕ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ ေနၾကသည္ ။ ေနဗလတို႕ လက္ရွိ ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕သည္ ေရွးအရင္ေခတ္ကလို စုတ္ၿပတ္သတ္ေနတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ မဟုတ္ေတာ႕ ။ ၿပည္သူေတြကို တကယ္ ကူညီတဲ႕ တကယ္႕ၿပည္သူ႕ရဲစစ္စစ္ေတြ ၿဖစ္ေနၿပီ ။ ေခတ္မွီတဲ႕ တန္ဆာပလာ လက္နက္ကရိယာ ယာဥ္ေတြနဲ႕ တပ္ဆင္ထားတဲ႕ ကမၻာ႕အဆင္႕မွီ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ၿဖစ္ေနၿပီ ။ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ေၿပာင္းလဲကုန္ၿပီ ။ ရဲေတြရဲ႕ လစာနဲ႕ ခံစားခြင္႕ကလည္း အရင္တံုး ေခတ္ေတြနဲ႕ လားလားမွ မဆိုင္ မတူ ေတာ႕ ။ လံုေလာက္တဲ႕ လစာခံစားခြင္႕ေတြ ရၾကသည္ ။ ဒီအတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ခ်င္တဲ႕ ရဲေတြ အေနနဲ႕လည္း ၀မ္းစာဖူလံုတဲ႕အတြက္ လပ္စားစရာ မလိုေတာ႕ ။ လူေနမွဳ အဆင္႕ ၿမင္႕မားလာၾကတာနဲ႕အမွ် စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ၿမင္႕မားလာၾကတဲ႕ သေဘာပါဘဲ ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရကလည္း လိုအပ္တဲ႕ ၇ံုးသံုး ပစၥည္း..စာရြက္စာတမ္းေတြကုိ အလံုအေလာက္ ထုတ္ေပးထားလို႕ ေရွးေရွးေခတ္ကလို ၁၁၉ ေခၚတဲ႕အခါ “တက္ဆီဖိုး ေပးမွာလား…စာရြက္စာတမ္းဖိုး ေပးမွာလား…” လို႕ ေတာင္းစရာ မလိုေတာ႕ဘူး ။ အမွဳလာတိုင္တဲ႕ ဒုကၡေရာက္လာသူကို ေရသန္႕ဘူး..ေကာ္ဖီ..လဖက္ရည္နဲ႕ေတာင္ ဧည္႕ခံႏိုင္ေနပီ ။ ခ်ိဳသာၿပီး မ်က္ႏွာထား ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၿပည္သူကို ကုညီတာေၾကာင္႕ ၇ဲေတြ နံမည္ေကာင္း ရေနတဲ႕ အခ်ိန္အခါပါ ။ ေနဗလတို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြသည္ ၿပည္သူေတြ ေအးခ်မ္းေစဖို႕ ေန႕ေရာညပါ လံုၿခံဳေရး တာ၀န္ကို ယူေပးေနၾကတဲ႕ အခါ ဒုစရိုက္မွဳမ်ား မၿဖစ္ပြားရေလေအာင္ ကင္မရာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဒရုန္း ေတြကို သံုးၿပီး ေစာင္႕ၾကည္႕ၾကသလို စက္ရုပ္ရဲမ်ားနဲ႕ ပတၱေရာင္လွည္႕ကင္းေတြ လွည္႕ေပးသည္ ။ လူ ကိုယ္တိုင္လည္း ဂ်ဴတီခ်ိန္းနဲ႕ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာအႏွံ႕အၿပားမွာ ေစာင္႕ၾကပ္ေပးသည္ ။ ရန္ကုန္ရဲတပ္ဖြဲ႕က စည္းစနစ္ ေကာင္းလြန္းလို႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတြက အတုခိုး နမူနာ ယူၾကရတဲ႕ အထိ တိုးတက္ေနသည္ ။ ၂၀၅၀ခုႏွစ္က စၿပီး ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးမွာ စက္၇ုပ္ ( ရိုးေဘာ႕ )ေတြကို လူေတြက ေန၇ာတကာမွာ အသံုးခ်လာခဲ႕သည္ ။ ႏိုင္ငံတကာ စစ္တပ္ေတြမွာလည္း စက္ရုပ္ေတြ အသံုးၿပဳမွဳက တြင္က်ယ္လာသည္ ။ ရန္သူရဲ႕ မိုင္းကြင္းေတြမွာ စက္ရုပ္ ေခြးမ်ားကို လႊတ္ၿပီး မိုင္းရွာေဖြခိုင္းသလို တိုက္ပြဲမ်ားမွာလည္း စက္ရုပ္စစ္သားေတြကို အသံုးၿပဳတာေတြလည္း ပိုမ်ား လာသည္ ။ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း လမ္းေတြမွာ ယခင္ေရွးေခတ္က လား..ၿမည္း သတၱ၀ါေတြကို ၀န္တင္ဖို႕ အသံုးၿပဳခဲ႕တဲ႕ေနရာမွာ စက္ရုပ္ၿမင္းေတြကို အစားထိုး သံုးစြဲေနခဲ႕ၾကတာ အခ်ိန္ အတန္ငယ္ေတာင္ ၾကာၿမင္႕ေနၿပီ ။ ၿမန္မာ႕ရိုးေဘာ႕ ထုတ္လုပ္ေရးစက္ရံုကလည္း လိုအပ္တဲ႕ ၀န္ေဆာင္မွဳေတြ ေပးတဲ႕ စက္ရုပ္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေပးလို႕ လဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ စက္ရုပ္ စားပြဲထိုးေတြ..ဧည္႕ၾကိဳေတြ အသံုးၿပဳ ေနၾကသည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ေတာင္ ၾကာခဲ႕ၿပီ ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာလည္း စက္ရုပ္ရဲေတြကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ သံုးလာၾကသည္ ။ စက္ရုပ္ရဲမ်ားက လိုအပ္တဲ႕ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားေတြမွာ အခ်ိန္မေတာ္ ပတၱေရာင္ကင္းလွည္႕ၾကရသည္ ။ စက္ရုပ္ရဲေတြက ထုတ္လုပ္ ခဲ႕ၿပီးသမွ် စက္ရုပ္ေတြထဲမွာ အဆင္႕အၿမင္႕ဆံုး ၿဖစ္သည္ ။ စက္ရုပ္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားကလည္း စက္ရုပ္ရဲေတြရဲ႕ စြမ္း ရည္မ်ိဳးကို တၿခား စက္ရုပ္ေတြမွာ မထည္႕ေပးၾကဘူး ။ အစိုးရရဲ႕ စီမံခ်က္ ၿဖစ္သည္ ။ ရဲစက္ရုပ္ေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ စြမ္းက သာမန္ စက္ရုပ္ေတြထက္ ၿမင္႕သည္ ။ သာသည္ ။ သာေအာင္ လုပ္ထားသည္ ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က စက္ရုပ္ရဲေတြကို ဓါးစာခံ ေတြကို ၀င္ကယ္တဲ႕ ေနရာေတြ လူဆိုးဂိုဏ္း စခန္းေတြကို ၀င္ေရာက္ စီးနင္းတဲ႕ အခါေတြမွာ အသံုးမ်ားသည္ ။ လူသားရဲေတြရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္ ထိခိုက္ႏိုင္တဲ႕ ေနရာေတြမွာ စက္ရုပ္ေတြကို ခိုင္း ေစသည္ ။ လူဆိုးလူမိုက္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႕ လူသားရဲေတြကို ထိခိုက္မယ္႕အစား စက္ရုပ္ေတြကို ခံေစ ၿဖစ္ေစ တဲ႕ သေဘာ ၿဖစ္သည္ ။ ပတၱေရာင္ ကင္းလွည္႕တဲ႕ေနရာမွာ စက္ရုပ္ရဲေတြကို အမ်ားဆံုး အသံုးၿပဳၾကသည္ ။ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ သန္းေကာင္ ေက်ာ္ အခ်ိန္ေတြမွာ ကင္းလွည္႕ေနတဲ႕ ရဲစက္ရုပ္မ်ားကို ေတြ႕ႏိုင္သည္ ။ သူတို႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြမွာ ကင္မရာမ်ား ၿဖစ္လို႕ ဒီကင္မရာမ်ားေၾကာင္႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က ၿဖစ္ပ်က္ေနတာမ်ားကို အကုန္ၿမင္ေနရသည္ ။ စက္ရုပ္ရဲေတြကို တာ၀န္ယူရတဲ႕ ယူနစ္က စက္ရုပ္ရဲေတြ ဆီက ထုတ္လႊင္႕လိုက္တဲ႕ ရုပ္ပံုေတြကို ထိုင္ၾကည္႕ၾကရသည္ ။ထို႕ေၾကာင္႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က စက္ရုပ္ရဲေတြကို အမိန္႕လွမ္းေပးကာ ေစခိုင္းႏိုင္သည္ ။ ရဲဌာနခ်ဳပ္မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားသည္ ၿမိဳ႕အႏွံ႕ တပ္ဆင္ထားေသာလံုၿခံဳေရးကင္မရာမ်ား ေၾကာင္႕ ၂၄နာရီ ပတ္လံုး ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဘာေတြ ၿဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာကို ေစာင္႕ၾကည္႕ႏိုင္သည္ ။ တခ်ိဳ႕ လူေတြက ဒါကို မေက်နပ္ၾက ။ သူတို႕ကို အခုလို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတာကို လူ႕အခြင္႕အေရး နစ္နာ ဆံုးရွံဳးသည္လို႕ ထင္သည္ ။ ကင္မရာမ်ား တပ္တာကို ဆႏၵၿပၾကသည္ ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က လူေရာ စက္ရုပ္ေရာနဲ႕သည္ေလာက္ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတဲ႕ၾကားက ဒုစရိုက္မွဳေတြက ၿဖစ္ပြားေနဆဲဘဲ ။ ေကာ္ဖီစက္ေအာက္မွာ ေဖါ႕ခြက္ေလး ထိုးထည္႕လိုက္တာနဲ႕ သူ ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခါးခါးေတြ တဒီးဒီးနဲ႕ ခြက္ထဲ ကို က်လာသည္ ။ ေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ႕ ေကာ္ဖီရနံ႕ကို သူ ရလိုက္သည္ ။ ေနဗလ ေကာ္ဖီဆို ခါးမွ ၾကိဳက္သည္ ။ သၾကားနဲ႕ႏို႕ သူထည္႕ေသာက္ေလ႕မရွိဘူး ။ ေနဗလ ေကာ္ဖီကို အရသာခံေသာက္ရင္း ဆိုင္ရဲ႕အၿပင္ကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္ ။ ရဲအရာရွိတေယာက္မို႕ မ်က္စိလ်င္ နားပါးသည္ ။ ဆိုင္ရဲ႕ အေရွ႕မွာ တခုခု ၿဖစ္ေနသည္ ဆိုတာကို သူသိလိုက္လို႕ ၾကားလိုက္လို႕ ၾကည္႕လိုက္တာ ။ သားေရအနက္ေရာင္ စကပ္တိုတိုေလးကို ၀တ္ထားတဲ႕ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ကားနက္ၾကီးတစီးေပၚက ဆင္းလာတဲ႕ လူတစုက ၀ိုင္းကာ ေနာက္ေၿပာင္ ဗရုတ္က်ေနသည္ ။ ေကာင္မေလးက ဆတ္ဆတ္ထိ မခံ ၿပန္လွန္ ရန္ေတြ႕ေနသည္ ။ စီးလာတဲ႕ကားၾကီးက ေတာက္ပလြန္းသ လို ဒီလူေတြ ၀တ္စားထားတာေတြကလည္း ကားၾကီးနဲ႕အၿပိဳင္ ေတာက္ေၿပာင္ေနသည္ ။ ေကာင္မေလး မခံခ်င္ေအာင္ ဘာေတြမ်ား ေနာက္ေၿပာင္ေနပါလိမ္႕ ။ အင္း..ေနာက္ေၿပာင္ဗရုတ္က်ရေအာင္ သၾကီန္ အခ်ိန္အခါလည္း မဟုတ္ ။ သန္းေကာင္ေက်ာ္ ညအခ်ိန္ ။ မိန္းကေလးက သေဘာမတူရင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ရင္ အမွဳၾကီးၿပီေပါ႕..။ ၂၀၃၀ခုႏွစ္ ကထဲက မိန္းမေတြကို အႏိုင္အထက္လုပ္တာေတြကို တားဆီးဖို႕ ဥပေဒအသစ္ေတြ ထပ္မံ ၿပဌာန္းခဲ႕လို႕ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အေရးယူမွဳေတြ ဆက္တိုက္ လုပ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ အခုလို လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ေနတာက ထူးဆန္း ေနတယ္ ။ မိဘ အရွိန္အ၀ါနဲ႕မ်ား ဥပေဒကို မထီမဲ႕ၿမင္ လုပ္လို႕ ရမယ္လို႕ ထင္ေနၾကသလား မသိပါဘူး ။ ေကာ္ဖီဖိုးကို ထုတ္ေပးေပမယ္႕ ေကာင္တာက စက္ရုပ္၀န္ထမ္းက မယူဘူး ။ ေကာ္ဖီခြက္အလြတ္ကို အမွိဳက္ၿခင္းထဲကို ပစ္ထည္႕လိုက္ၿပီး ေနဗလ ဆိုင္ထဲက ထြက္လိုက္သည္ ။ “ ဘာၿဖစ္ေနၾကတာလဲ….” ေနဗလရဲ႕ အသံေၾကာင္႕ ေစာ္ေလးကို ၀ိုင္းၿပီး ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္ေနၾကတဲ႕ ဘဲတအုပ္ ၿခာကနဲ လွည္႕ၾကည္႕သည္ ။ ကားနက္ၾကီးသည္ တန္ဖိုးၿမင္႕လွတဲ႕ အေနာက္ႏို္င္ငံလုပ္ကားၾကီး ဆိုတာ ေနဗလ သိသည္ ။ ဒီဘဲတအုပ္သည္လည္း ခ်မ္းသာတဲ႕ သူေဌးၾကီးေတြရဲ႕ သားေတြ တူေတြ ၿဖစ္ႏိုင္္သည္ ။ ေရႊဆြဲၾကိဳး တုတ္တုတ္ၾကီးေတြ လည္ပင္းမွာ ဆြဲထား သလို လက္ေတြမွာလည္း ေရႊေရာင္ နာရီၾကီးေတြ ပတ္ထားသည္ ။ “ စက္ရုပ္ရဲ..ဘာလာရွဳပ္ေနၿပန္တာလဲ…” သူတို႕ထဲမွာ ဦးေဆာင္သူလို႕ ယူဆရတဲ႕ အရပ္ပုပု ဘိုက္ပူပူနဲ႕ လူက မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႕ အသံမာမာနဲ႕ ေမးလိုက္တယ္ ။ သူတို႕ စက္ရုပ္ရဲနဲ႕ ၾကံဳဖူးေနက် ၿဖစ္ဟန္တူသည္ ။ သူတို႕ထဲက ဆံပင္ေရႊေရာင္ေတြ ဆိုးထားတဲ႕ လူေသးေသးေလး က “ ေဟ႕..စက္ရုပ္ရဲမဟုတ္ဘူး…ကိုဆန္နီ …လူစစ္စစ္ရဲၾကီး..”လို႕ အသံေညွာင္နာနာေလးနဲ႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။ က်န္တဲ႕ လူေတြက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကသည္ ။ ေခတ္ေၿပာင္းေနေပမယ္႕ စရိုက္ေတြ အက်င္႕ေတြက ေခတ္ေဟာင္းစနစ္ေဟာင္းကလိုဘဲ ..ရွိေနေသးပါလား လို႕ ေနဗလ စဥ္းစားလိုက္မိသည္ ။ “ ကိုယ္႕လမ္းကို သြားၾကကြာ..မိန္းကေလး ကို မေႏွာက္ယွက္ၾကပါနဲ႕ …” ၾကီးေသာ အမွဳကို ငယ္ေစ..ငယ္ေသာ အမွဳကို ပေပ်ာက္ေစ ဆိုတဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕ အညီ ေနဗလသည္ ေအးေအး ေဆးေဆး ေၿပလည္သြားေစခ်င္သည္ ။ အမွဳမလုပ္ခ်င္ဘူး ။ မင္း လမ္း မင္းသြား…ငါလဲ ဘာမွ အမွုမဖြင္႕ဘူး ဆိုတာ မ်ိဳး လုပ္ခ်င္သည္ ။ သည္အခ်ိန္မွာ ေနဗလရဲ႕ ဦးထုပ္မွာ တပ္ဆင္ထားတဲ႕ ကင္မရာကေန ၿဖစ္ပ်က္ေနတာမ်ားကို အစအဆံုး ဗီဒီယို ရိုက္ထားေနၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ သူတို႕ရဲ႕ အေနွာက္အယွက္ကို ခံေနရတဲ႕ အနက္ေရာင္ သားေရစကပ္နဲ႕ မိန္းကေလး က ” က်မ မိန္းမေကာင္းပါ ..သူ တို႕က က်မကို ဖါ ထင္ၿပီး အတင္းဆြဲေခၚေနၾကတယ္ရွင္႕..ကူညီပါ ရဲၾကီးရယ္ …” လို႕ ေၿပးလာၿပီး တိုင္တမ္း သည္ ။ “ ကဲ..တိုင္တဲ႕လူက တိုင္ေနၿပီ..ခင္ဗ်ားတို႕ ေအးေအးေဆးေဆး သြားၾကဗ်ာ ….က်ဳပ္လဲ ေအးေအး ေနပါရေစ ..သာယာတဲ႕ ညခ်မ္း အခ်ိန္မွာ ဘာလို႕ အခ်င္းမ်ားၾကမလဲ…” ေနဗလက ေမတၲာရပ္ခံေနေပမယ္႕ လူရမ္းကားတစုက ေနာက္ဆုတ္လို႕ မသြားဘူး ။ ေနဗလ …ဌာနခ်ဳပ္ကို စက္နဲ႕ ေခၚလိုက္ၿပီ ။ လူရမ္းကားေတြက သူ႕ကို ရန္ၿပဳဖို႕ တိုးကပ္လာေနခ်ိန္မွာဘဲ ေခါင္မိုးမွာ အနီအၿပာမီးတန္းေတြနဲ႕ ရဲ ကား ႏွစ္စီး သူတို႕ေဘးကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ ၿမန္မာ႕အၾကီးစား စက္မွဳ လုပ္ငန္း နဲ႕ ဟမ္းမား ကုမၸဏီက ဖက္စပ္ ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႕ ဟန္းမားပံုစံသစ္ “ မိေခ်ာင္း ” ရဲဂ်စ္ကားမ်ား ၿဖစ္သည္ ။ ရဲသားေလးေယာက္ မိေခ်ာင္းေတြေပၚက ဆင္းလာသည္ ။ လက္ထဲမွာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား လႊတ္ထုတ္ႏိုင္တဲ႕ စတန္းဂန္းမ်ားကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္ ။ လူရမ္းကားတစုသည္ စတန္းဂန္းနဲ႕ အပစ္ခံဘူးၾကသူမ်ားမို႕ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္ ။ တဒန္႕ဒန္႕နဲ႕ ဂန္႕သြားမွာမို႕ လန္႕တာ …။ လူရမ္းကားေတြက သူတို႕ဟာ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါရဲ႕သားေတြပါလို႕ ထုတ္ေဖၚေၿပာၾကားၾကၿပီး သူတို႕ကို ထိရင္ ဘာၿဖစ္ မယ္..ညာၿဖစ္မယ္..ဆိုတာေတြ မိုးတလံုး ေလတလံုး ေၿပာဆိုၾကသည္ ။ ေခတ္ေတြ စနစ္ေတြ အခါခါ ေၿပာင္းခဲ႕ေပမယ္႕ လူေတြက ဟိုးေခတ္ကလိုဘဲ ။ ရဲသားေတြက နဲနဲမွ ဂရုမစိုက္ ။ အားလံုးကို လက္ထိပ္ခတ္ ဖမ္းဆီး တင္ေဆာင္သြားသည္ ။ ကာအိေၿႏၵပ်က္ၿပားေစမွဳ..လက္ေရာက္မွဳေတြတင္ မကဘဲ ၀တၱရားေႏွာက္ယွက္မွဳ ..ၿခိမ္းေၿခာက္မွဳေတြပါ ထပ္တိုးသြားသည္ ။ ၿမိဳ႕ေတာ္တ၀ိုက္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးသည္ သူတို႕ရဲေတြရဲ႕ တာ၀န္ ၿဖစ္သည္ ။ ယခုအခါ ယခင္ေခတ္ကလုိ ၿပည္သူကမုန္းတီးခဲ႕တာေတြ..မရွိေတာ႕ ။ ၿပည္သူကို အကာအကြယ္ေပးတဲ႕ ၿပည္သူ အားကိုးတဲ႕…တကယ္႕ ၿပည္သူ႕ရဲစစ္စစ္ေတြ ၿဖစ္ေနၿပီ ။ လူမိုက္လူဆိုးေတြ မုန္းတာကို ေနဗလတို႕ လံုး၀ ဂရုမစိုက္ပါ ။ မုန္းခ်င္သေလာက္ မုန္းစမ္းပါေစ ..။ ၿပည္သူေတြ မမုန္း ဖို႕ဘဲ အေရးၾကီးသည္ ။ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ၿပန္လည္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းသြားေတာ႕ အနက္ေရာင္ သားေရစကပ္တိုနဲ႕ ေကာင္မေလးလည္း ေနဗလကို ေက်းဇူးတင္စကား လာေၿပာသည္ ။ ေနဗလက “ မလိုပါဘူး ..အဆင္ေၿပရင္ ပီးတာဘဲ..” လို႕ ခပ္မာမာ ၿပတ္ၿပတ္ ေၿပာကာ ရဲကားထဲ ၿပန္၀င္သြားသည္ ။ ေကာင္မေလးက ႏွဳတ္ခမ္းေလး စူေထာ္ၿပီး…“ ဘယ္လို ရဲၾကီးလဲ…လူ႕ဂြစာ လူ႕ဂလန္႕ ရဲၾကီး…မုန္းလိုက္တာ..” လို႕ ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္တာကို ေနဗလ မၾကားလိုက္ …။ ရဲကားထဲက ၀ါယာလက္ စက္က အသံေတြ ထြက္လာသည္ ။ “ သိန္းမင္း..သိန္းမင္း……ပ်ံလႊား၁၁..သတင္းပို႕တယ္…အားလံုး ..ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ ….အိုဗာ…..” သိန္းမင္း ဆိုတာက သူ႕အမည္၀ွက္ ..။ ပ်ံလႊား၁ ကေန ၂၀ က သူ႕လက္ေအာက္က ကင္းလွည္႕ရဲကားမ်ား ၿဖစ္သည္ ။ လသာၿမိဳ႕နယ္ဖက္ကို တပတ္လွည္႕လိုက္သည္ ။ ၁၉လမ္း..လမ္း၂၀ တ၀ိုက္မွာ စည္ကားေနဆဲ ။ တဒိန္းဒိန္း သီခ်င္းသံေတြ နဲ႕ ဆိုင္ခန္းေတြက မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းလ်က္ လူေတြ ၿပည္႕ႏွက္ေနသည္ ။ ဆာေတးဆိုင္ေတြ အကင္ဆိုင္ေတြ…စည္ကားေနဆဲ ။ လသာလမ္း ေထာင္႕မွာ သူ႕လက္ေအာက္က ရဲကား ပ်ံလႊား၁၅ ကို ေခါင္မိုးမီးတန္း တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ေတြ႕ရလို႕ သူ သြားၾကည္႕လိုက္သည္ ။ “ ဘာၿဖစ္လဲ..ပ်ံလႊား၁၅ ….” “ ရမ္းကားေနတဲ႕ အမူးသမား တေယာက္ ေတြ႕လို႕ ဆြဲစိေနတာပါ…သိန္းမင္း ….” “ အိုေက..ပ်ံလႊား၁၅…အကူအညီ လိုအပ္လား….” “ မလိုအပ္ပါဘူး..သိန္းမင္း….အဆင္ေၿပပါတယ္ …” “ အိုေက..ဆက္လုပ္ပါ..အိုဗာ…….” ကမ္းနားလမ္းဖက္က ပတ္ၿပီး အလံုဖက္ကို သူ ေမာင္းသြားသည္ ။ ကမ္းနားလမ္း တေလွာက္မွာ ႏိုက္ကလပ္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ တန္းစီေနသည္ ။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၿမင္႕ၾကီးေတြဆီက နီရြန္ေၾကာ္ၿငာဆိုင္းဘုတ္ေတြက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ လင္းလြန္းေနသည္ ။ လမ္းေဘး ဘီယာဆိုင္ေလးေတြမွာ ႏိုင္ငံၿခားသား သေဘၤာသား တခ်ိဳ႕သည္ ေၾကးစားညဥ္႕ငွက္မေလးေတြနဲ႕ တဟီးဟီး တဟားဟား ရယ္ေမာရင္း ဘီယာထိုင္ေသာက္ေနၾကသည္ ။ သီခ်င္းသံေတြက တထုန္းထုန္းနဲ႕ က်ယ္ေလာင္ေနသည္ ။ အလံုပန္းၿခံေထာင္႕မွာ ပ်ံလႊား၁၂ ကို ေတြ႕သည္ ။ ေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ မီးပိတ္ၿပီး ကင္းပုန္း၀ပ္ ေနသည္ ။ ၿငိမ္ေနသည္ ။ ဘာထူးလဲ..အေၾကာင္းၿပန္ ပ်ံလႊား၁၂……” “ သိန္းမင္း …ပ်ံလႊား၁၂..အားလံုး ပိစ္ဘဲ…..ဘာမွ မထူးဘူး ….အိုဗာ …..” “ အိုေက..ပ်ံလႊား၁၂ …အေၾကာင္းထူးရွိရင္ သတင္းပို႕ပါ….အိုဗာ….အင္..ေအာက္….” ေအာက္ၾကည္႕ၿမင္တိုင္လမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္မွာလည္း မာဆတ္ အႏွိပ္ခန္းေတြ..ေကတီဗီဆိုင္ခန္းေတြ တန္းစီေနၾက သည္ ။ ခဏတာ ရပ္ၾကည္႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ေအာက္ၾကည္႕ၿမင္တိုင္ လမ္းမၾကီး နဲ႕ အလံုလမ္းေထာင္႕က မက္ခ္ေဒါနယ္လ္ဆိုင္ေလးက မီးလင္းေနဆဲ ..။ ဒီဆိုင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ေတာ႕ အတိတ္က ၿဖစ္ရပ္ေတြက ရုတ္တရက္ ၿပန္ေပၚလာရသည္ ။ ဟန္စုယဥ္နဲ႕ သူ အတူတူ အၿမဲထိုင္ၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္..အေအးေသာက္တဲ႕ ဆိုင္ေလးမို႕ပါ ။ ဟိုတံုးက ….။ သူနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ သဲသဲလွဳပ္ ခ်စ္ခဲ႕ၾကတယ္ ။ အရမ္းအရမ္းကို ခ်စ္ခဲ႕ၾကတယ္ ။ ေတာ္ၿပီ ။ ၿပန္မေတြးခ်င္ေတာ႕ဘူး ။ ကားကို ဗားဂရာေဂ်ာက္ဖက္ကို ဦးတည္ကာ ေမာင္းလိုက္သည္ ။ စမ္းေခ်ာင္း ပဒုမၼာ စေတဒီယန္ၾကီးမွာ ဒီေန႕ည စတိတ္ရွိဳးပြဲ ရွိတာကို သူ သတိ၇သည္ ။ ေခတ္ေဟာင္းေတးဂီတေၿဖေဖ်ာ္ပြဲၾကီး ၿဖစ္သည္ ။ ေရွးေခတ္က အိုင္းရင္းခေရာ႕စ္တီး၀ိုင္းနဲ႕ နံမည္ၾကီးခဲ႕တဲ႕ အဆို ေတာ္ေတြရဲ႕ ငယ္မူၿပန္လက္ရာေတြကို ၿပန္လည္ဆန္းသစ္တဲ႕ ပြဲ တဲ႕ ။ အဲဒီဖက္ကို ေမာင္းလိုက္သည္ ။ သူ႕လူေတြ တေယာက္မွ ပဒုမၼာစေတဒီယန္ၾကီး ဖက္မွာ မေတြ႕ဘူး ။ ကားကို ခဏရပ္ၿပီး ပြဲခင္း အေၿခအေနကို ၾကည္႕သည္ ။ အစဥ္အလာ မပ်က္ ေ၇မုန္႕ဆိုင္ ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ ေကာက္ ညွင္းက်ည္ေတာက္ဆိုင္ေတြ ေတြ႕၇သည္ ။ စေတဒီယန္ၾကီးဆီက ေရွးေခတ္က အဆိုေတာ္ၾကီး မ်ိဳးၾကီးရဲ႕ “ မလာပါနဲ႕ ” ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းသံက ပ်ံ႕လြင္႕လာသည္ ။ မလွမ္းမကမ္း ကို ရဲကားတစီး ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ “ သိန္းမင္း ..သိန္းမင္း….ၾကားရင္ အေၾကာင္းၿပန္ ..” “ ၾကားတယ္…ၾကားတယ္…ဘာထူးလဲ…” “ အားလံုး အိုေကပါတယ္..သိန္းမင္း…က်ေနာ္..ေဇယ်ာလင္းပါ..” “ ေအာ္..ေအး….ေဇယ်ာလင္း… အေၾကာင္းမထူးရင္ ကိုယ္ လစ္မယ္ …” “ အိုေက..ေဘာ႕စ္..” သူ ကားကို ၿပန္ေမာင္းထြက္ခဲ႕လိုက္ၿပီး ၿပည္လမ္းမၾကီးအတိုင္း ၿပန္ေမာင္းခဲ႕သည္ ။ ဘုန္းၾကီးလမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေတာ႕ အန္ဒါဂေရာင္းသံေစ်း ကို ၀င္ဖို႕ သတိရလိုက္သည္ ။ ခုတေလာ ဒီေၿမေအာက္ သံေစ်း မွာ ရွိတဲ႕ ေရခဲၿပင္စကိတ္စီးတဲ႕ ေနရာမွာ ေဆးဘဲေလးေတြ ေၿခရွဳပ္ေနလို႕ ပတၱေရာင္အဖြဲ႕ေတြကို ရဲမွဴးဦး ကိုကိုလင္းက မၾကာခဏ ၀င္ၾကည္႕ၾကဖို႕ မွာထားတာ သူ သတိရလိုက္လို႕ ..။ “ ပ်ံံလႊား….ပ်ံလႊား…….အန္ဒါဂေရာင္းေစ်းနား ဘယ္သူရွိေနလဲ….” “ သိန္းမင္း….ပ်ံလႊား ၁၅….ေခၚတယ္….အန္ဒါဂေရာင္းေစ်းနား ၁၅ ရွိေနတယ္ ….” “ ပ်ံလႊား၁၅….ေရခဲစကိတ္ခန္းကို ဆင္း၀ိုက္လိုက္ပါ…ငါလာခဲ႕မယ္…” “ ေကာင္းၿပီ..သိန္းမင္း….အိုဗာ….” လမ္းေတာ္သံေစ်း ။ ( Underground Market ) ဆိုတဲ႕ နီယြန္မီး ဆိုင္းဘုတ္က မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ ၿဖစ္ေနသည္ ။ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး စက္ေလွခါး ( အက္စ္ကေလတာ )နဲ႕ ေၿမေအာက္ေစ်းဆိုင္တန္းေတြဆီကို သူ ဆင္းသြားသည္ ။ ပ်ံလႊား၁၅က ဒုတပ္ၾကပ္ေဇာ္ေဇာ္တိတ္ ကို သူ ေစာေစာက စက္နဲ႕ အရင္ဆင္းၾကည္႕ခိုင္းထားသည္ ။ ေရခဲၿပင္စကိတ္ စီးတဲ႕ေနရာကို အနည္းဆံုး တညကို သံုးေခါက္ ကင္းလွည္႕မည္ လို႕ သူေတြးေနသည္ ။ တခါ သူေရာက္သြားတဲ႕အခ်ိန္ ပိန္ေညာင္ခါးကိုင္းေနတဲ႕ ေဆးဘဲေလးတေကာင္ ေဆးဖိုးဖန္ခ်င္လို႕ ခိုးဖို႕ လုဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ ေတြ႕ဖူးသည္ ။ ေအာက္ထဲမွာ လူသိပ္မရွိ ။ မဟုတ္တာ လုပ္ခ်င္သူေတြက ဒါကို အခြင္႕ေကာင္းယူႏိုင္သည္ ။ ထုန္းကနဲ ေသနတ္သံတခ်က္ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေရခဲၿပင္စကိတ္ခန္း ဖက္ဆီက …။ ေဇာ္ေဇာ္တိတ္ ဘာၿဖစ္သလဲ မသိဘူး ။ ေဆာ္ကုန္ၿပီ ထင္တယ္ ။ သူ႕ညာဖက္ခါးက ေသနတ္ကို ထုတ္ကိုင္ၿပီး သတိ နဲ႕ ေရွ႕ဆက္တိုးသြားလိုက္သည္ ။ ေထာင္႕ခ်ိဳးအေကြ႕လမ္းဆီက ေၿခသံၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေသနတ္ကို ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္ ။ ၿမင္ကြင္းမွာ အေနာက္ကို လွည္႕ၾကည္႕ရင္း ေၿပးလာတဲ႕ လူတေယာက္ ေပၚလာ၏။ လက္ထဲမွာ ေသနတ္တလက္ ကိုင္ထားသည္ ။ “ ေသနတ္ခ်လိုက္ …” က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ သတိေပးလိုက္တံ႔ သူ႕အသံလည္း ၾကားေရာ ဒီလူက သူ႕ဖက္ကို ေသနတ္ေၿပာင္းကို လွည္႕ လိုက္သည္ ။ “ ေဖါင္း….ေဖါင္း…..” ႏွစ္ခ်က္ဆင္႕ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ႕ သူ႕ေသနတ္က ေမ႕ေဆးက်ည္ဖူးမ်ား ထိမွန္မွုဳေၾကာင္႕ အေနာက္ကိုလန္က်ၿပီး ကို႕ ရို႕ကားရား လဲက်သြားတဲ႕ လူ ရဲ႕ လက္ထဲက လြတ္က်သြားတဲ႕ ေသနတ္ကို သူ ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။ ေရွးေခတ္ေဟာင္းက ကို႕လ္ကုမၸဏီက လုပ္တဲ႕ ပြိဳင္႕ ၃၈ ေၿခာက္လံုးၿပဴး တလက္ပါ ။ အိုေဟာင္းေပမယ္႕ လူကို ေသေစႏိုင္တဲ႕ ေသနတ္ ..။ ဒီလူရဲ႕ အေနာက္က ေၿပးလိုက္လာတဲ႕ ဒုတပ္ၾကပ္ေဇာ္ေဇာ္တိတ္ ေရာက္လာသည္ ။ “ ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ..ေဇာ္တိတ္…” “ ဒီငနာက စကိတ္လာစီးၾကတဲ႕ မိသားစုတစုကို လုယက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ က်ေနာ္က ဆရာေနဗလ ေၿပာလိုက္လို႕ဒီ ကို လာ ကင္းလွည္႕တဲ႕အခ်ိန္ ပက္ပင္းတိုးၾကတယ္..ဒီငနာက က်ေနာ္႕ကို ပစ္ၿပီး ေၿပးတာ…” “ မင္းကို ထိေသးလား..” “ မထိဘူး ဆရာေနဗလ…” “ အိုေက….ေဆးရံုကား ေခၚကြာ…..ဌာနခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲေရးရံုးကိုလည္း ၿဖစ္ပ်က္တာေတြ သတင္းပို႕လိုက္အံုး…” “ ဟုတ္ကဲ႕ ဆရာ…” သူ႕ရဲကားဆီကို သူ ၿပန္ေလွ်ာက္သြားသည္ ။ ခပ္ေ၀းေ၀းဆီက တပြပ္ပြပ္ အသံေပးၿပီး ေမာင္းသြားတဲ႕ ရဲကားတစီး အသံကို ၾကားရသည္ ။ ကားထဲေရာက္ေတာ႕ စက္ကေန လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။ “ ပ်ံလႊား..ပ်ံလႊား…..သိန္းမင္း ေခၚတယ္…ဘာၿဖစ္သလဲ…ၾကားရင္ အေၾကာင္းၿပန္..အိုဗာ…..” “ သိန္းမင္း..သိန္းမင္း……ပ်ံလႊား ၁၀ ေခၚတယ္ ..၂၈လမ္း ေအာက္လမ္း ထိပ္ မွာ လုယက္မွဳ တခု ၿဖစ္လို႕…အၿမန္သြားေနတယ္….” “ အုိေက.. လာခဲ႕မယ္….” ေခါင္မိုးက မီးအနီ ကိုိ ဖြင္႕လိုက္ၿပီး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။ ဒီည သူေမွ်ာ္လင္႕ထားသလို ေအးေအးေဆးေဆး ၿဖစ္မလာဘူး ။ အလုပ္ေတြက ေပၚလ ေနဗလ ဒီေန႕ အလုပ္က ေစာေစာ ၿပန္မည္ ။ နီသိ ကို အိမ္ေခၚလာမယ္႕ေန႕ ။ တကုိယ္တည္း ေနေနတဲ႕ ေနဗလ အေဖၚလိုအပ္ေနတာ အမွန္ပါ ။ သံုးႏွစ္တိုင္တိုင္ ခ်စ္သူ ၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ဟန္စုယဥ္နဲ႕ ေနဗလ လမ္းခြဲလိုက္ၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေနာက္ထပ္ ခ်စ္သူ မရွိေတာ႕ ။ နီသိ …။ နီသိ၀တီ ….။ နီသိ၀တီ …လာေတာ႕မည္မို႕ ေနဗလ အရမ္း စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားေနသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ ….။ သစၥာမဲ႕တဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း အေၾကာင္းကို ေတြးမိတိုင္း ေနဗလရဲ႕ ေသြးေတြ ဆူလာသည္ ။ ေဒါသေတြ တလိပ္လိပ္ နဲ႕ ၾကြလာသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က သူ႕ကြယ္ရာမွာ တၿခားလူတေယာက္နဲ႕ တိတ္တဆိတ္ ေဖါက္ၿပန္ေနတာကို ေနဗလ သိလိုက္ရေတာ႕ ဟန္စုယဥ္ကို သူ စိတ္နာက်ည္းစြာနဲ႕ အဆက္ၿဖတ္လိုက္သည္ ။ သူအသဲနာတာက ဟန္စုယဥ္နဲ႕ ညိတဲ႕ေကာင္က လူေကာင္းတေယာက္ မဟုတ္ဘူး ။ နံမည္ပ်က္ စာရင္း၀င္ လူမိုက္တေယာက္ ၿဖစ္ေနတယ္ ။ လူဆိုး တေယာက္ လို႕ ဆိုလွ်င္ ပိုလို႕ မွန္လိမ္႕မယ္ ။ ရဲမွတ္တမ္းမွာေရာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴရို က အမဲေရာင္ မွတ္တမ္းမွာေရာ အႏၱရာယ္ေကာင္ အၿဖစ္ မွတ္တမ္း အတင္ခံထားရတဲ႕ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းနဲ႕ သူ႕ကြယ္ရာမွာ ရွဳပ္တဲ႕ ဟန္စုယဥ္သည္ သူနဲ႕ ၿပတ္ၿပီးသြားတဲ႕ေနာက္ ေပၚေပၚတင္တင္ ေၿဗာင္ဘဲ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းကို တြဲေနသည္ ။ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း သည္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဌာန အမ်ိဳးမ်ိဳးက ေစာင္႕ၾကည္႕တာကို ခံေနရတဲ႕ အမဲေရာင္စာရင္း၀င္ တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရို နဲ႕ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးကပါ မ်က္ေၿခမၿပတ္ ေစာင္႕ၾကည္႕ရတဲ႕ တိုင္းၿပည္အတြက္ ဆန္ကုန္ေၿမေလး တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းက ဘာေတြ လုပ္လို႕လည္း ။ ဘာေတြ ဆိုးသလဲ ေမးၾကမယ္ ဆိုလွ်င္ မေကာင္းတာ မွန္သမွ်ကို သူ လုပ္သည္..သူ စိတ္၀င္စားသည္ ။ ေငြရမယ္..ဆိုရင္ ….သူ႕အတြက္ အက်ိဳး ရွိမယ္ ဆိုရင္ ..ဘနဖူးသိုက္တူးမယ္႕လူ ၿဖစ္သည္ ။ သူ႕အေမ အရင္း ေခါက္ေခါက္..ကိုေတာင္ ေငြရမယ္ ဆိုရင္ ေရာင္းစားမယ္႕လူ ၿဖစ္သည္ ။ တခ်ိန္လံုး မေကာင္းမွဳ တခုခုကို လုပ္ေနရမွ စား၀င္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ႕ လူစားမ်ိ ဳး ။ ဘယ္သူ႕အေပၚမွ သစၥာမရွိ ..ေငြမ်က္ႏွာကိုဘဲ ၾကည္႕သည္ ။ သူ႕အက်ိဳးဘဲ ၾကည္႕သည္ ။ ရက္စက္ယုတ္မာသည္ ။ လက္နက္အၿမဲကိုင္ေဆာင္သည္ ။ အႏၱရာယ္ေကာင္ ၿဖစ္သည္ ..( Armed and Dagerous ) လို႕ ရဲမွတ္တမ္းေတြ မွာ မွတ္ခ်က္ေတြ အၿမဲပါရွိတဲ႕လူ ၿဖစ္သည္ ။ ဒီလိုေကာင္ကိုမွ လင္ေတာ္ခ်င္တဲ႕ ဟန္စုယဥ္ကို သူ ခါးခါးသီးသီး ၿဖစ္မိသည္ ။ အဆက္ၿဖတ္သည္ ။ အခုေတာ႕ ဟန္ စုယဥ္နဲ႕သူသည္ တစိမ္းတရံစာေတြ လိုဘဲ ၿဖစ္ေနၾကၿပီ ။ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းသည္ ဒုစရိုက္ေကာင္ တေကာင္မို႕ တေန႕ေန႕ တခ်ိန္ခ်ိန္ တေနရာရာမွာေတာ႕ သူနဲ႕ ထိပ္တိုက္ ရင္ ဆိုင္ၾကရဦးမည္ လို႕ ေနဗလ ေတြးမိသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ ကို သူ႕ဘ၀ထဲက ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အေဖၚလည္း ထပ္ မရွာေတာ႕ ။ မိန္းမေတြကို ကင္းကင္း သူ ေနသည္ ။မိန္းမေတြကို ေၾကာက္သြားသည္ ။ လန္႕သြားသည္ ။ တခါေသဘူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ ဆိုသလိုဘဲ ဟန္စုယဥ္ ေပးခဲ႕တဲ႕ သခၤန္းစာေၾကာင္႕ မိန္းမေတြကို မယံုေတာ႕ ။ စိတ္လည္း နာသြားသည္ ။ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းေတြက ေနဗလကို ဒီလိုဘဲ ေနေတာ႕မွာလား..အေဖၚမရွာေတာ႕ဘူးလား လို႕ ေမးၾကသည္ ။ ေနဗလသည္ ဟန္စုယဥ္ကို ေနဗလ အရမ္းခ်စ္သည္ ။ ခ်စ္ခဲ႕သည္ ။ ယံုခဲ႕သည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း သူ႕ကို ခ်စ္သည္ဟု ေနဗလ ထင္သည္ ။ သူတို႕ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ခ်စ္ခဲ႕ၾကသည္ ။ လက္ထပ္ၾကဖို႕ ၿပင္ဆင္ၾကသည္ ။ သို႕ေသာ္ လက္မထပ္ၿဖစ္ခဲ႕ ။ ဟန္စုယဥ္ကို သူအၾကြင္းမဲ႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ခဲ႕ေပမယ္႕ ဟန္္စုယဥ္သည္ သစၥာမဲ႕သည္ ။ ယခု သူသည္ သံလွ်င္ၿမိဳ႕ဖက္က ရန္ကုန္ တိုးခ်ဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္တခုမွာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတခန္းနဲ႕ တေယာက္တည္းေနသည္ ။ ဒီကြန္ဒို တိုက္ခန္းသစ္သည္ သူနဲ႕ ဟန္စုယဥ္တို႕ လက္ထပ္ၿပီးရင္ အတူတူေနဖို႕ သူၾကိဳးစားၿပီး ၀ယ္ယူခဲ႕တာ ၿဖစ္ သည္ ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ဟန္စုယဥ္ မပါဘဲ သူတေယာက္ထဲ ေနေနရသည္ ။ ေန႕ေရာညပါ အိုဗာတိုင္ဆင္းေနရတဲ႕ ရဲအရာရွိတေယာက္မို႕ အိမ္ ေကာင္းေကာင္း မရွင္းႏိုင္ဘူး ။ ေနဗလရဲ႕ အိမ္ခန္း က ရွဳပ္ပြေနသည္ ။ ေနဗလရဲ႕ အထက္အရာရွိ ရဲမွဴးကိုကိုလင္းက ေနဗလကို တေယာက္ထဲသမား မို႕ အိမ္ရွင္းဖို႕ ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႕ စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚတေယာက္ေလာက္ ငွားထား..၀ယ္ထားပါလား လို႕ အၾကံေပးသည္ ။ ယခုအခါမွာလူသားအိမ္ေဖၚမ်ား ေခတ္မစားေတာ႕ ။ စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚမ်ား ကို အိမ္တိုင္းလို သံုးေနၾကၿပီ ။ စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚမ်ားသည္လူသားအိမ္ေဖၚေတြလို ၿပသနာ မရွိဘူးလို႕ လူေတြက လက္ေတြ႕ခိုင္းၾကည္႕ကာ မွတ္ခ်က္ေပးၾကသည္ ။ သူ႕လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ရဲအုပ္ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ ကေတာ႕ စက္ရုပ္အိမ္ေဖၚ လုပ္မေနနဲ႕ ..အိပ္လို႕လည္း ရေအာင္ အက္စေကာ႕စက္ရုပ္ ( သို႕မဟုတ္ အေဖၚစက္ရုပ္ ) ဘဲ ၀ယ္လိုက္ပါ လို႕ တီးတုိး အၾကံေပးသည္ ။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္က ေနဗလကို စက္ရုပ္အက္စေကာ႕ ၀ယ္ႏိုင္တဲ႕ ၀က္ဆိုက္တခုကို ေပးသည္ ။ မင္း အားတဲ႕အခါ ေလ႕လာၾကည္႕လိုက္ပါ..လို႕ေၿပာသည္ ။ ေနဗလလည္း ဒီ၀က္ဆိုက္ကို ၀င္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ စိတ္၀င္စားသြားတဲ႕ အခ်ိန္ တေန႕ သူ႕တိုက္ခန္းနဲ႕ ကပ္ရက္ တိုက္ခန္းမွာ ေနတဲ႕ လွ်ပ္စစ္ကားေရာင္းတဲ႕ကုမၸဏီက ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ဟင္န၇ီ ဆာနာဒါ ဆီမွာ သူစိတ္၀င္စားေနတဲ႕ အေဖၚစက္လူရုပ္မကို လက္ေတြ႕ ၿမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ေနဗလ အရမ္းၾကီးကို အံ႕ၾသသြားသည္ ။ လူသားမိန္းမတေယာက္နဲ႕ လံုး၀ ခြ်တ္စြပ္တူေနတဲ႕ မိန္းမလွ စက္လူ၇ုပ္မေလး ဟာ ဂ်ပန္ေကာင္..ဟင္နရီဆာနာဒါကို ပက္ပက္စက္စက္ ၾကည္႕ေကာင္းတဲ႕ တူးပိစ္ ဘီကီနီေလး ဘဲ ၀တ္ထားတဲ႕ ကိုယ္လံုး အလန္းစားေလးနဲ႕ ၿပစုယုယေနတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ေနဗလ စိတ္အရမ္း ၀င္စားသြားသည္ ။ ဟင္နရီဆာနာဒါသည္ တကိုယ္တည္း လူပ်ိဳၾကီးမို႕ ရန္ကုန္မွာ လာၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ႕အခ်ိန္ ေသြးသားဆႏၵထၾကြတဲ႕အခါ စက္ရုပ္ေတြ မေပၚခင္က ေၾကးစားမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပါး ေၿဖေဖ်ာက္ခဲ႕ေပမယ္႕ အခုေတာ႕ လူသားစစ္စစ္နဲ႕ ခြဲၿခားဖို႕ ခက္တဲ႕ စက္လူရုပ္မေလးနဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားေနရလို႕ အင္မတန္မွ အဆင္ေၿပေနသည္ ။ ေနဗလက ဟင္နရီဆာနာဒါကို စက္လူရုပ္မေလး အေၾကာင္း မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ စပ္စုၾကည္႕လိုက္ေသာအခါ ဟင္နရီဆာနာဒါက ၀မ္းပန္းတသာနဲ႕ အက်ယ္တ၀င္႕ ရွင္းၿပပါေလေတာ႕သည္ ။ ဟင္နရီဆာနာဒါ ရဲ႕ စက္လူရုပ္မေလးရဲ႕ နံမည္က “ ဂ်က္စီကာ ” တဲ႕ ။ ေရႊအိုေရာင္ ဆံပင္..မ်က္လံုးၿပာၿပာနဲ႕ ေကတီ ဟာ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ပံုေဖၚထားတာလို႕ ဟင္နရီက ေၿပာၿပတယ္ ။ “ မင္း ၾကိဳက္တဲ႕ ဆံပင္အေရာင္…ဆံပင္ပံုစံ…မ်က္လံုး.. မ်က္လံုး အေရာင္ ..ႏွာတန္..ႏွဳတ္ခမ္း …အသားအေရာင္ ..အရပ္…ကိုယ္လံုးဆိုက္ ေတြကို လုပ္ခိုင္းလို႕ ရတယ္ ..မွာလို႕ရတယ္ …ငါ႕ရဲ႕ “ဂ်က္စီကာ ”က ငါ ယူအက္စ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခဲ႕တံုးက ခ်စ္သူေလးကို အမွတ္တရ အေနနဲ႕ သူ႕ပံုတူ လုပ္ခိုင္းတာဘဲ ….” လို႕ ဟင္နရီက ေၿပာၿပတယ္ ” “ ဂ်က္စီကာ ”ကို ဟင္နရီနဲ႕ အၾကည္ဆိုက္ေနၾကတာ သူ ခဏခဏ ေတြ႕ဖူးခဲ႕တယ္ ။ သူက “ ဂ်က္စီကာ ”ကို စက္လူရုပ္မ ဆိုတာ အစက မသိခဲ႕ဘူး ။ အေနာက္ႏိုင္ငံသူ လူစစ္စစ္ ဘဲလို႕ ထင္ခဲ႕မိတာ ။ ဟင္နရီဆာနာဒါက “ တကယ္႕ ေကတီ အစစ္က ငါ႕ကို ထားခဲ႕ၿပီး ငါ႕ထက္ ရုပ္ၾကည္႕ေကာင္းတဲ႕လူ…ငါ႕ထက္ ေတာ္တဲ႕လူ ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားၿပီကြ …အခု ဒီ စက္လူရုပ္မ “ ဂ်က္စီကာ ”ကေတာ႕ ငါ႕ကိုဘယ္ေတာ႕မွ သစၥာေဖါက္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ ..ငါနဲ႕ ရာသက္ပန္ အတူတူ ေပ်ာ္မယ္႕ မိန္းကေလးေပါ႕ကြာ..ေနာက္တခု ေကာင္းခ်က္က ငါသာ တေၿဖးေၿဖးနဲ႕ အိုလာမယ္ကြ..စက္လူရုပ္မကေတာ႕ အၿမဲဘဲ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳ ေနမယ္…ေတာင္႕တင္းစိုေၿပေနမယ္ …ဟဲဟဲ..ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္ သူ႕ရဲ႕ ရင္သားေတြက ဘယ္ေတာ႕မွ ေပ်ာ႕တြဲက်မွာ မဟုတ္ဘူး ..သူ႕ရဲ႕ ပူစီ ( အဂၤါစပ္ )ကလည္း အၿမဲတမ္း ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းနဲ႕မင္းကို အရသာထူးေတြ ေပးစြမ္းေနလိမ္႕မယ္ …” လို႕ သူ စက္လူရုပ္မနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ရာႏွဳန္းၿပည္႕ ေထာက္ခံေနပါတယ္ ။ ဟင္နရီဆာနာဒါ ေၾကာင္႕ဘဲ သူ “ နီသိ၀တီ ” ကို ေအာ္ဒါမွာ ၿဖစ္ခဲ႕တယ္ လို႕ ေၿပာရမွာပါဘဲ ။ နီသိ၀တီ ဆိုတဲ႕ နံမည္ေလးကို သူဘဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ႕တာပါ ။ ဟင္နရီလိုေတာ႕ ငယ္ရည္းစားေဟာင္း တေယာက္ေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ္႕ သူ ရဲအရာရွိ ၿဖစ္ခါစက အိမ္နီးၿခင္းႏိုင္ငံ ၿဖစ္တဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေလ႕လာေရးခရီး သြားခဲ႕ရ ခ်ိန္က သူတို႕ ေလ႕လာေရးအဖြဲ႕ကို ၾကိဳဆိုဧည္႕ခံတဲ႕ အဖြဲ႕က နီသိ၀တီ ဆိုတဲ႕ရဲေမေလးကို သူ စြဲစြဲလန္းလန္း ၿဖစ္ေနခဲ႕လို႕ ဒီ ထိုင္းမ ေခ်ာေခ်ာေလးရဲ႕ နံမည္ကို သူ႕စက္လူရုပ္မကို ေပးလိုက္တာပါ ။ နီသိ၀တီကို သူ ရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အခ်ိန္ယူၿပီး ကြန္ၿပဴတာေပၚမွာ စိတ္ကူးနဲ႕ ေရးဆြဲခဲ႕တယ္ ။ စက္လူရုပ္ေတြဟာ တန္ဖိုးၾကီး ကားတစီးလိုဘဲ ေစ်းႏွဳန္းက ၿမင္႕တယ္ ။ နီသိ၀တီကို ခရက္ဒစ္ကပ္( အေၾကြး၀ယ္ကပ္ ၿပား) နဲ႕ ၀ယ္ပစ္လို္က္တာ ။ ယခုအခါ ၿမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုး ဒီအေၾကြး၀ယ္ကပ္နဲ႕ဘဲ ၀ယ္ၿခမ္းသံုးစြဲေနၾကၿပီ ။ ဟိုးေရွး ေရွးေခတ္ကလို ေငြစကၠဴေတြ အထုပ္လိုက္ ကိုင္သံုးတာမ်ိဳး မရွိေတာ႕ဘူး ။ နီသိ၀တီကို လုပ္တဲ႕ စက္ရံု ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ စာနဲ႕ေရာ အီးေမးနဲ႕ေရာ လူကိုယ္တိုင္ပါ သြားၿပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဖန္တီးခိုင္းခဲ႕တယ္ ။ ဒီစက္လူရုပ္ေတြကို ဖန္တီးေပးတဲ႕ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ဆိုတဲ႕ လူၾကီးနဲ႕ နီိသိ၀တီကို ဖန္တီးၾကရင္း သူနဲ႕ ေတာ္ေတာ္႕ကို ခင္မင္သြားခဲ႕ရတယ္ ။ ဟင္နရီဆာနာဒါရဲ႕ “ ဂ်က္စီကာ” ကိုလည္း ဒီေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ဘဲ ဖန္တီးေပးခဲ႕တာပါ ။ သို႕ေပမယ္႕ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက သူ “ ဂ်က္စီကာ”ကို လုပ္ေပးခဲ႕ေရာင္းေပးခဲ႕တာ သံုးႏွစ္ ၾကာခဲ႕ၿပီ….အခု နီသိ၀တီက ေနာက္ဆံုး လုပ္တဲ႕ စက္လူရုပ္မမို႕ ပိုၿပီး ဆန္းသစ္ေနလိမ္႕မယ္ ..ပိုၿပီး လူသားနဲ႕ တူလိမ္႕မယ္ ..ပိုၿပီး အဆင္႕ၿမင္႕တဲ႕ နည္းပညာေတြ နဲ႕ ဖန္တီးထားတာ လို႕ ဂုဏ္ယူ၀င္႕ၾကြားစြာနဲ႕ သူ႕ကို ေၿပာခဲ႕ပါတယ္ ။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း သည္ ေန႕ေရာ ညပါ သူ႕ရဲ႕ အလုပ္ခန္းထဲမွာ စက္လူရုပ္ေတြကို ပိုပိုၿပီး အဆင္႕ၿမင္႕လာေအာင္ တီထြင္ၾကံဆ စမ္းသပ္ေနတယ္ ။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းသည္ ေနဗလက ေအာ္ဒါမွာလို႕ နီသိ၀တီကို ဖန္တီး တည္ ေဆာက္ေပးတာ ၿဖစ္ေပမယ္႕ ေနာက္ဆံုး သူေတြ႕ရွိထားတဲ႕ နည္းပညာေတြကို အသံုးၿပဳၾကည္႕လိုက္ၿပီးေနာက္ နီသိ၀တီလည္း ေအာ္ဒါေပးသူ ေနဗလ လက္ထဲကို အပ္လို႕ရသြားတဲ႕ ရာႏွဳန္းၿပည္႕ လံုး၀ဥသံု ၿပီးစီးသြားတဲ႕အခ်ိန္ မွာ နီသိ၀တီဟာ စက္လူရုပ္ ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုး ထိပ္ဆံုး အဆင္႕ ၿဖစ္ေနတာမို႕ ေနဗလရဲ႕ လက္ထဲကို မအပ္ ခ်င္ေတာ႕ဘဲ သူ႕လုပ္ေဆာင္မွဳ စံနမူနာၿပဖို႕ စက္လူရုပ္အေနနဲ႕ သူ႕စက္ရံုမွာဘဲ ထားခ်င္တဲ႕စိတ္ ၀င္လာၿပီး ေနဗလကို နီသိ၀တီကို မယူေတာ႕ဘဲ အရင္ တည္ထြင္ထားတဲ႕ စက္လူရုပ္မ တရုပ္ကို ယူဖို႕ ေၿပာဆိုလာတယ္ ။ နီသိ၀တီ ကို သူ မေပးခ်င္ေတာ႕ ။ ေနဗလ လည္း ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ကို ဂတိမဖ်က္ဖို႕ တင္းတင္းမာမာ ေၿပာဆိုေတာ႕မွ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း လည္း နီသိ၀တီ ကို လာယူဖို႕ ခ်ိန္းဆိုပါတယ္ ။ ဒီေန႕ ေနဗလ နီသိ၀တီကို ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းရဲ႕ စက္ရံုမွာ သြား ယူရမွာမို႕ အလုပ္က ေစာေစာ ဆင္းလိုက္တယ္ ။ ရဲမွဴးဦးကိုကိုလင္းက သူ႕အၾကံဥာဏ္ကို ေနဗလ နားေထာင္လို႕ ေက်နပ္အားရၿပီး “ မင္းအိမ္ကို လာ လာလည္အံုးမယ္ ေနဗလ..မင္း စက္ရုပ္မ ဘယ္ေလာက္ လွတယ္ဆိုတာ ငါလာၾကည္႕အံုးမယ္ ..” လို႕ ေၿပာတယ္ ။ သူ႕လုပ္ေဖၚကိုင္ ဖက္ ရဲအုပ္ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကေတာ႕ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား….“ မင္းစက္ရုပ္မက ၿဖဳတ္လို႔ ရတယ္ မဟုတ္လား ..ပုေလြမွဳတ္တတ္ေအာင္လဲ ပရိုဂရမ္ လုပ္ခိုင္းထားရဲ႕လား ….ခေရေကာ ေခြ်ႏိုင္မလား…..” လို႕ ကပ္ေမးတယ္ ။ ေနဗလ လည္း ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားသည္ ။ “ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္..မင္းရဲ႕ ရာဂဖံုးလႊမ္းေနတဲ႕ စိတ္ေတြကို နဲနဲ ေလွ်ာ႕ကြာ….ဒါေတြဘဲ စဥ္းစားေနသလား…”လို႕ ရယ္ေမာၿပီး ေၿပာလိုက္သည္ ။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္က တခိခိနဲ႕ ရယ္သည္ ။ ေနဗလ လည္း တီထြင္ဖန္တီးသူ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း က သူ႕စက္လူရုပ္မေတြဟာ စက္ရုပ္တရုပ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မသိသာရေလာက္ေအာင္ လူသားစစ္စစ္နဲ႕ တေထရာထဲ လုပ္ထားတာ ၿဖစ္ၿပီး လိင္ဆက္ဆံမွဳကိစၥေတြကိုလည္း ပိုင္ရွင္ရဲ႕ အလိုက် စိတ္ၾကိဳက္ အကုန္ ၿဖစ္ေစမွာ လို႕ သူ႕ကို ေၿပာၿပခဲ႕တယ္ လို႕ ေနဗလ က ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကို ေၿပာၿပ တယ္ ။ “ မင္း စမ္းသပ္သံုးစြဲၿပီးရင္ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာ ေၿပာၿပေနာ္..ငါလည္း ၀ယ္သင္႕ရင္ ၀ယ္မွာ……ခိခိခိ……” ၿမန္မာ႕ရိုးေဘာ႕ထုတ္လုပ္ေရးစက္ရံုသည္ တိုးခ်ဲ႕သု၀ဏၰၿမိဳ႕သစ္က စက္မွဳဇုန္မွာ ရွိသည္ ။ ေနဗလ ေရာက္သြားေတာ႕ ဒီစက္ရံုကို စ ၀င္ကထည္းက လံုၿခံဳေရး ဂိတ္ေစာင္႕က အစ စက္လူရုပ္ေတြ ဆိုတာကို ေနဗလ သတိထားမိသည္ ။ မွန္တံခါးခ်ပ္ၾကီးသည္ သူအနားေရာက္တာနဲ႕ အလိုလို ပြင္႕သြားသည္ ။ ေအးစိမ္႕တဲ႕ ေလေအးစက္ အရသာနဲ႕အတူ ေမႊးပ်ံ႕တဲ႕ နသားၿဖဴရနံ႕ေလးက စက္ရံုရဲ႕ အေရာင္း ဧည္႕ခန္းၾကီးထဲ မွာ သင္းေနသည္ ။ “ မဂၤလာပါရွင္..ဘာမ်ား ကူညီရပါမလဲ….” အၿပာရင္႕ေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႕ စက္လူရုပ္မေလး တေယာက္က သူ႕ကို အၿပံဳးေလးနဲ႕ ဆီးၾကိဳ ႏုတ္ခြန္းဆက္သသည္ ။ “ က်ေနာ္ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕ပါ …” “ ခ်ိန္းဆိုထားပါသလားရွင္ …” “ ဟုတ္ကဲ႕…က်ေနာ္ လာမွာ သူသိပါတယ္..” “ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း အေရးေပၚ အစည္းအေ၀း မွာ ေရာက္ေနလို႕ ေခတၱ ေစာင္႕ဆိုင္း ေပးပါလို႕ အႏူးအညြတ္ ပန္ၾကားလိုပါတယ္ရွင္႕…” “ ဟုတ္ကဲ႕…” “ လူၾကီးမင္းရဲ႕ လက္၀ဲဖက္က ေစာင္႕ဆိုင္းခန္းမွာ အပူ..အေအး..ေသာက္လို႕ ရႏိုင္ေအာင္ ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္ .. ေက်းဇူးၿပဳ ၿပီး ေခတၱေစာင္႕ဆိုင္းေပးေစလိုပါတယ္ ..” “ ဟုတ္ကဲ႕…” စက္လူရုပ္မေလးက ေနာက္ထပ္ ၀င္လာတဲ႕ ကပ္စတန္မာေတြ ဆီကို လွဳပ္တုတ္တုတ္နဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသည္ ။ ခါးေသးေသးေလးေအာက္က တင္ပါးအိအိေတြက တုန္တုန္ တုန္တုန္ နဲ႕ …။ ( အင္း..ေတာ္ေတာ္ ေသသပ္တာဘဲ…လူအစစ္ အတိုင္းပါလား …) ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း အစည္းအေ၀းခန္းထဲမွ တနာရီေက်ာ္ ၾကာမွ ထြက္လာသည္ ။ သူ႕ပံုစံက ကပိုကရို ..ဖို႕ရို႕ဖါးယား နဲ႕ ..။ “ ေဆာရီးေနာ္..ကိုေနဗလ …က်ေနာ္ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးဌာန နဲ႕ အေရးတၾကီး ေဆြးေႏြးေနရလို႕ပါ ….” ေနဗလက ေစာင္႕ရတာ ၾကာလြန္းတဲ႕အတြက္ ကြ်ဲၿမီးတိုေနသည္ ။ “ လာ..ကိုေနဗလ ..က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ( နီသိ၀တီ )ေလးကို အဆင္သင္႕ လုပ္ထားေပးပါတယ္ …” လို႕ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက ေၿပာၿပီး သူ႕ကို ဓါတ္ေလွခါးဆီကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားပါသည္ ။ ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက နီသိ၀တီဟာ ေနာက္ဆံုး ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႕ စက္လူရုပ္ ၿဖစ္တာမို႕ လူသားေတြနဲ႕ အတူ ဆံုး စက္ရုပ္တရုပ္ ၿဖစ္လိမ္႕မည္ …အရင္က စက္လူရုပ္ေတြလို ေန႕စဥ္ အားသြင္းဖို႕ မလိုတဲ႕အၿပင္ ပိုင္ရွင္ၿဖစ္သူ လည္း အားသြင္းတဲ႕ ကိစၥကို ပူစရာ မလိုဘူး လို႕ ေၿပာၿပသည္ ။ ေနဗလ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ဘူး ။ “ အဟဲ..ဒီလိုဗ်….ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားရဲ႕စက္လူရုပ္ကို အားသြင္းရရင္ ဒါဟာ စက္ရုပ္ပါလား ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သိသိေန လို႕ ဖီလင္ေအာက္မယ္ေလ ..ေနာက္တခ်က္ မအားလို႕ မသြင္းၿဖစ္တာ ေတြ ရွိမယ္ေလ …ဒီေတာ႕ စက္ရုပ္က ခင္ဗ်ား ကြယ္ရာမွာဘဲ သူ႕ဖါသာ သူ အားသြင္းလိမ္႕မယ္ ..ဓါတ္ၾကိဳး ၀ါယာေတြဘာေတြ တပ္တက္ၿပီး သြင္းရမွာ မဟုတ္ဘဲ လူသားေတြ အားေဆးေသာက္သလို ညစဥ္ ေဆးၿပာေတြကို ေသာက္လိုက္ၿခင္းအားၿဖင္႕ သြင္းမွာ ….ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႕ စက္ရုပ္ေတြက ၀ါတာပရု( ဖ္ ) ပါ..ေရ အတူတူ ခ်ိဳးလို႕ရတယ္…ေရကူးကန္ထဲမွာ ေရကူးႏိုင္တယ္ ..ေရ ကူးတတ္ေအာင္ လည္း က်ေနာ္တို႕ တခါထည္း ပရိုဂရမ္ လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္ …ခင္ဗ်ား ဆိုရင္ ရဲအရာရွိတေယာက္မို႕ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပါတနာ ၿဖစ္လာမယ္႕ နီသိ၀တီကို ေသနတ္လက္နက္ ပစ္ခတ္တတ္ဖို႕ ရယ္..ကိုယ္ခံပညာတတ္ကြ်မ္းဖို႕ရယ္ပါ ပရိုဂရမ္ လုပ္ထည္႕ေပးလိုက္ပါတယ္ …ေမတၱာလက္ေဆာင္ေပါ႕ဗ်ာ….ဟဲဟဲ.. ေနာက္ကိုလည္း က်ေနာ္႕စက္ရံုကေန အားေပးပါ….” သူတို႕ ၁၂လႊာကို ေရာက္လာေတာ႕ တံခါး ပြင္႕သြားသည္ ။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း နဲ႕အတူ ၁၂လႊာက ရံုးခန္းေလးထဲ ကို သူ ၀င္လိုက္တဲ႕အခါ ေနဗလ အသက္ရွဳမွားသြား မတတ္ အံ႕ၾသၿခင္း ၾကီးစြာ ၿဖစ္သြားရသည္ ။ သူ႕ရဲ႕ နီသိသည္ စကၠဴကပ္ထူပံုးၾကီးထဲ မွာ သူေခၚရာကို လိုက္ပါမွာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လူသားမိန္းမတေယာက္လိုဘဲ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ရဲ႕ ရံုးခန္းထဲက ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္း သူ႕ကို ေစာင္႕ဆိုင္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ပါ ။ သူ႕ကို ေတြ႕တာနဲ႕ အၿပံဳးေလးနဲ႕ “ ကိုကို …” လို႕ လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္လို႕ သူ ေၾကာင္ေငးၾကည္႕ ေနမိသည္ ။ အိပ္မက္ မက္ေနတာမ်ားလား …။ လွလိုက္တာ နီသိရယ္ …။ “ ကိုကိုကလည္း လာေခၚတာ ၾကာလိုက္တာ…နီသိ ေစာင္႕ေနတာ သိရက္နဲ႕ …” ႏွဳတ္ခမ္းေလး စူၿပီး ေၿပာလိုက္တဲ႕ နီသိ၀တီကို သူ အံ႕ၾသစြာနဲ႕ ၾကည္႕ေနတာကို ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက “ ဘယ္႕ ႏွယ္႕ရွိစ… ” ဆိုတဲ႕ မ်က္ႏွာေပး အမူအရာနဲ႕ သူ႕ကိုလုပ္ၿပသည္ ။ လူသားစစ္စစ္နဲ႕ တေထရာထဲ ခြဲမရေအာင္ တူလွခ်ည္လား ။ သူ႕အတြက္ တခါထည္း ပရိုဂရင္ လုပ္ေပးထားတာ အခန္းထဲ ၀င္လာတာနဲ႕ သူ႕ကို တန္းသိေနၿပီး ကိုကိုေတာင္ ေခၚလို႕ေလ ။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္းက “ ကိုေနဗလ…သေဘာက်ရဲ႕လား….” လို႕ ေမးလိုက္ပါသည္ ။ နီသိ၀တီက သူ႕လက္ေမာင္း ကို တြယ္ခ်ိတ္ၿပီး သူ႕ပါးတဖက္ကို ရႊတ္ကနဲ အာဘြားေပးလိုက္သည္ ။ “ က်တယ္ ေဒါက္တာ…အ၇မ္းက်တယ္…..” “ က်ရမယ္ေလ….ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ဳပ္က ရွယ္လုပ္ေပးထားတာဘဲ….တခုဘဲ လူစစ္စစ္နဲ႕ မတူမွာက ခင္ဗ်ား ေန႕စဥ္စားေသာက္တဲ႕အခ်ိန္ သူ ဒီအစားအစာေတြကို ခင္ဗ်ားနဲ႕ အတူတူ မစားႏိုင္ဘူး….တၿခားကိစၥေတြကေတာ႕ လူသားမိန္းမစစ္စစ္ တေယာက္လိုဘဲ ..ခင္ဗ်ားကို ေက်နပ္ေစမွာပါ …ေမတၱာလက္ေဆာင္အေနနဲ႕ က်ဳပ္ ထပ္ၿပီး လုပ္ေပးလိုက္တာ တခုရွိေသးတယ္ ..ဘာလဲ ဆိုေတာ႕ နီသိကို ခင္ဗ်ားတေယာက္ထဲ လိင္ဆက္ဆံလို႕ရေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာဘဲ …တၿခား လူတေယာက္ေယာက္က လိင္ဆက္ဆံတာကို နီသိက လက္ခံလိမ္႕မွာ မဟုတ္ဘူး” “ ဗ်ာ….အတင္းမုဒိန္းက်င္႕ရင္ေကာ….ေဒါက္တာ..” “ မရဘူး ….ခ်က္စ္တတီး ခါးပတ္ ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား …ေရွးဘုရင္ေတြ စစ္ထြက္တဲ႕အခါ သူ႕မိဖုရား ေတြကို တၿခားလူ တက္အုပ္မွာ စိုးလို႕ သံခါးေတာင္းၾကိဳက္ ခတ္ပစ္ခဲ႕တာေလ …အဲလိုဘဲ…ကာကြယ္ထားတယ္ဗ်.. တၿခားေယာက်္ား က်င္႕ၾကံရင္ နီသိရဲ႕ မိန္းမကိုယ္က ဖြင္႕မေပးေအာင္ စီမံထားတယ္….” “ အိုး ….” “ မအိုးနဲ႕..ကိုေနဗလေရ….နီသိက ၀ါတာပရု( ဖ္ ) မို႕ ကိစၥၿပီးစီးတဲ႕အခ်ိန္ သူ႕ဖါသာ ေရေဆးဖို႕လည္း စီမံထားတယ္” တယ္ဟုတ္ပါလား …။ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ႕ဘူး ။ “ ေဒါက္တာ..ရယ္…ခင္ဗ်ား အရမ္းေတာ္သလို အရမ္းလဲ သိတတ္ပါလား..ေက်းဇူးအထူးပါဘဲဗ်ာ……..” ခြာၿမင္႕ဖိနပ္သံ တေထာက္ေထာက္နဲ႕ လွဳပ္လီ လွဳပ္လဲ႕ အေခ်ာကေလး နီသိ၀တီသည္ သူနဲ႕ ပါလာၿပီ ။ ခ်စ္သူဆီက အေၿဖရတဲ႕ ၀မ္းသာမွဳ မ်ိဳး လား…ခ်စ္သူနဲ႕ လက္ထပ္လိုက္ၿပီး ပ်ားရည္ဆမ္း ခရီး အတူတူထြက္လာရ တဲ႕ ၀မ္းသာမွဳမ်ိဳးလား …။ သူ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာေတာ႕ အမွန္ပါဘဲ ။ သူ႕တိုက္ခန္းဆီကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႕ တက္ဖို႕ ၿပင္တဲ႕အခိုက္ ကြန္ဒိုအေဆာက္အဦးၾကီးထဲကို “ ဂ်က္စီကာ ” နဲ႕လက္ခ်င္း တြဲၿပီး ၀င္လာတဲ႕ ဟင္နရီဆာနာဒါ က သူနဲ႕ နီသိ၀တီကို ၿမင္သြားပါသည္ ။ သူ႕ကို ဟင္နရီဆာနာဒါ က လက္မ ေထာင္ၿပသည္ ။ ဓါတ္ေလွခါး ေရာက္လာလို႕သူနဲ႕ နီသိ၀တီတို႕ ၀င္လိုက္ၾကသည္ ။ ဟင္နရီဆာနာဒါ နဲ႕ ဂ်က္စီကာ တို႕လည္း သူတို႕ ဓါတ္ေလွခါးခန္းထဲကို ၀င္လာၾကသည္ ။ နီသိ၀တီက ဟင္နရီဆာနာဒါ နဲ႕ ဂ်က္စီကာတို႕ကို “ ဟိုင္း.. ” လို႕ ႏုတ္ဆက္လိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဂ်က္စီကာ ကေတာ႕ ၿပန္မႏုတ္ဆက္ဘူး ။ ဒါကို ၾကည္႕ခ်င္းအားၿဖင္႕ ဂ်က္စီကာ ကို ဖန္တီးစဥ္က နည္းပညာ ဒီေလာက္ မၿမင္႕ေသးဘဲ နီသိ၀တီ ကို ဖန္တီးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ပို အေသးစိတ္ ဖန္တီးလာႏိုင္တယ္ လို႕ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ေၿပာခဲ႕တာကို အမွတ္ရလိုက္သည္ ။ ေနဗလ ေဒါက္တာဦးခ်စ္ပန္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နီသိ၀တီ ေခါင္းထဲကို သူနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြ ထည္႕ေပးလိုက္ သလဲ စမ္းခ်င္လို႕ ကား ၇ပ္တဲ႕ ကြက္လပ္ကို ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္ သူကကားကို ေက်ာ္ၿပီး တဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။ “ ကိုကို..ကားက ဟိုမွာေလ..ကိုကို ဘယ္ေတြ လိုက္ရွာေနတာလဲကြယ္ …” နီသိ၀တီက သူ႕ကား ရွိရာကို လက္နဲ႕ ၿပၿပီး ေၿပာလိုက္သည္ ။ အင္း..ဆရာခ်စ္ပန္းတို႕ကေတာ႕ ငါ႕ကားဟာ ဘာ ဆိုတာကိုပါ ထည္႕လႊတ္လိုက္တာကိုး….။ နီသိ၀တီသည္ သူက ကားထဲက အက္ဖ္အမ္ ေရဒီယိုကို ဖြင္႕လိုက္ေသာအခါ ေခါင္းေလးလွဳပ္လ်က္ သီခ်င္း နားေထာင္ ရင္း လိုက္ပါလာသည္ ။ လူနဲ႕ ေတာ္ေတာ္႕ကို တူတဲ႕ စက္လူရုပ္မေလး ပါဘဲ ..။ သူေနတဲ႕ “ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ ကြန္ဒို ..” ကို ေရာက္ေတာ႕ ေနာက္တခါ စမ္းခ်င္တာနဲ႕..“ နီသိေရ..ကိုကို ကား နဲနဲ ၿပင္စရာ ရွိေနလို႕ နီသိ အိမ္ထဲ၀င္ႏွင္႕ကြာ..အ၀တ္အစားလဲ..ၿပီးရင္..ကိုကို႕အတြက္ ေရတဘူး…ယူခဲ႕ေပး …” လို႕ ေၿပာရင္း ေသာ႕တြဲကို ေပးလိုက္သည္ ။ သည္ေသာ႕တြဲမွာက ေသာ႕မ်ိဳးစံု တြဲထားသည္ ။ တိုက္ခန္းထဲ အ၀င္ေသာ႕..ရံုးအံဆြဲေသာ႕..မီးခံေသတၱာေသာ႕…ကားေသာ႕အပို..အစံုဘဲ ။ နီသိက “ ဟုတ္ကဲ႕ ကိုကို..” လို႕ ၿပံဳးၿပံဳးေလး ၿပန္ေၿပာၿပီးေနာက္ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး အေဆာက္အဦးထဲကို ၀င္သြားသည္ ။ နီသိရဲ႕ ကိုယ္ အေနာက္ပိုင္း အလွအပေတြကို သူ စိုက္ၾကည္႕ရင္း က်န္ခဲ႕သည္ ။ ၀ွဴး …ပစၥည္းက တကယ္ ေကာင္းတာဘဲ ..။ ေတြ႕မယ္..မၾကာခင္ ေတြ႕မယ္ …။ နီသိ၀တီရဲ႕ ဖင္တုန္းေတြ တုန္ခါသြားတာကို ၾကည္႕လိုက္မိတာနဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္က ထံုးကနဲ မတ္လာသည္ ။ နီသိ၀တီကို ေစ်းၾကီးၾကီးနဲ႕ ေအာ္ဒါမွာခါစက ငါလုပ္တာ သိပ္အိုဗာ ၿဖစ္မ်ားသြားလား လို႕ သူ႕ကိုသူ ၿပန္ ေ၀ဖန္ အၿပစ္ တင္မိသလိုလို ၿဖစ္ေပမယ္႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ အံ႕မခန္း တီထြင္မွဳေတြကို လက္ေတြ႔ အခု ေတြ႕ရေတာ႕ သူ လုပ္တာ မမွားဘူး လို႕ စဥ္းစားမိရင္း ေက်နပ္ေနသည္ ။ မၾကာခင္ နီသိ၀တီသည္ တိုက္ခန္းကေန ၿပန္ဆင္းလာသည္ ။ အိ္မ္ေနရင္း ၀တ္ဖို႕ သူ ထားထားေပးတဲ႕ အ၀ါေရာင္ ဘေလာက္စ္လက္ၿပတ္ေလး နဲ႕ ထမိန္အနက္ေလးကို ၀တ္ၿပီး သူမွာလိုက္တဲ႕ ေရသန္႕ဘူးကို ကိုင္ၿပီး ဆင္းလာသည္ ။ “ ကိုကို..ေရဘူး…” ေရသန္႕ဘူးကို သူ႕ဆီ ကို ၿပံဳးၿပံဳးေလး ကမ္းေပးေနတဲ႕ နီသိ၀တီသည္ သူ စာေမးပြဲ စစ္တာကို က်က်နန ေအာင္ၿမင္သြားပါၿပီ ။ သူလိုခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏိုင္သလို အိမ္ခန္းေသာ႕ကိုလည္း ေသာ႕တြဲၾကီးထဲက ေသာ႕ေတြ အမ်ားၾကီးထဲကေန ေရြးထုတ္ႏိုင္ခဲ႕သည္ကို သူ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ႕ၾသေနမိသည္ ။ အား….၀မ္းဒဖူးလ္ …….ဘဲ..ေက်းဇူးဘဲ..ေဒါက္တာ ခ်စ္ပန္း ေရ ….။ နီသိ၀တီေလးရဲ႕ ခါးေသးေသးေလးကို ဖက္ရင္း သူ႕တိုက္ခန္းေပၚကို ၿပန္တက္ခဲ႕သည္ ။ သူတို႕ တိုက္ ေအာက္ထပ္မွာ အၿမဲ ဂစ္တာ ထိုင္ထိုင္ ေခါက္ေနတဲ႕ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေကာင္ေလးက နီသိကို ေပၚတင္ၾကီး ရွိဳးေနသည္ ။ အင္းေလ.. စိတ္ၾကိဳက္ လုပ္ထားတဲ႕ ကိုယ္လံုး နဲ႕ ရုပ္နဲ႕ နီသိေလးကို ၿမင္သူတက ေငးေမာလိမ္႕မည္ ဆိုတာ ေစာေစာထဲက သူ တြက္ထားၿပီးသားပါ ။ စိတ္ထဲက ၿပံဳးမိရင္း…( ၾကည္႕ရံုေလာက္ေတာ႕ သေဘာထားၾကီးပါတယ္…လွရင္ ၾကည္႕ၾကမယ္ မဟုတ္လား…) လို႕ စဥ္းစားမိသည္ ။ သူ႕အခန္းကို နီသိကဘဲ ေသာ႕ဖြင္႕ေပးသည္ ။ သူတို႕ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ႕နီသိက “ ကိုကို..ေမာလာလား…ေရခ်ိဳးမလားဟင္ …” လို႕ ေမးသည္ ။ “ ဟင္႕အင္း..ကိုကို နဲ႕ နီသိနဲ႕ ခ်စ္ၾကမယ္…” လို႕ သူက ေၿပာလိုက္သည္ ။ နီသိက မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး…“ ဟင္႕..ကိုကိုေနာ္..ကဲတယ္ …” လို႕ ေၿပာၿပီး သူ႕အနားက ထြက္ သြားဖို႕ ၿပင္ေတာ႕ သူက နီသိကို ဖမ္းဆြဲဖက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူထူၾကီးေပၚကို တြန္းခ်လိုက္သည္ ။ “ အို႕..အေမ႕….” နီသိ ပက္လက္ကေလး ေမြ႕ယာၾကီးေပၚ ပက္လက္ေလး က်သြားသည္ ။ သူက သူ႕ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္အစားေတြ အားလံုးကို တခုမက်န္ ခြ်တ္သည္ ။ ခြ်တ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ နီသိသည္ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြကို မ်က္လံုးေလး ပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္ နဲ႕ ေငးၾကည္႕ေနသည္ ။ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ အတုတ္အခဲၾကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ႕အခါ နီသိက “ ကိုကိုရယ္…ၾကီးလွခ်ည္လား” လို႕ ခပ္တိုး တိုးေလး ေရရြတ္လိုက္ေတာ႕ သူသည္ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးမိရၿပန္သည္။ “ နီသိ..အ၀တ္အစားေတြ အားလံုးကို ခြ်တ္လိုက္ကြာ..ကိုကိုတို႕ ခ်စ္ၾကမယ္ …” ယခုအခ်ိန္က စမ္းသပ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ကါလ …။ နီသိ၀တီ ဘယ္လိုလဲ ဘာလဲ သူသိခ်င္လို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး စမ္းေနတာ …။ နီသိ၀တီက “ ဟုတ္ကဲ႕ ကိုကို..” လို႕ ေၿပာရင္း သူမ အ၀တ္အစားေတြကို တခုၿပီး တခု ခြ်တ္ပစ္ေနသည္ ။ လူစစ္စစ္ မိန္းမ ဆိုပါက သူ႕စကားကို နားေထာင္ခ်င္မွ ေထာင္ေပလိမ္႕မည္ ။ “ အို…ဒီမွာ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ၿပီး ၿပန္လာလို႕ ေမာေနရတဲ႕ ၾကားထဲ…” လို႕ ၿပန္ေအာ္မည္ ၿဖစ္သည္ ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း စက္လူရုပ္မမ်ားကို လူေတြ ေစ်းၾကီးေပးၿပီး ၀ယ္သံုးေနၾကတာဘဲ ၿဖစ္မည္ ။ မၾကာခင္ ၀တ္လစ္စလစ္ ၿဖစ္ေနေသာ သူႏွင္႕ ၀တ္လစ္စလစ္ ၿဖစ္သြားေသာ နီသိ၀တီတို႕ အိစက္ညက္ေညာတဲ႕ သူ႕ ရဲ႕ ဒန္းေလာ႕ပ္ ေမြ႕ယာၾကီးေပၚမွာ ေတြ႕ၾကၿပီ ။ မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ကို လာဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးၿပီး..“ စုတ္ေပးရမလား..ကိုကို..” လို႕ ကႏြဲ႕ကရ နဲ႕ လာေမးတဲ႕ နီသိ၀တီရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင္႕နဲ႕ သူမရဲ႕ ေကာ႕ခြ်န္တင္းမာတဲ႕ ႏို႕ၾကီးႏွစ္ခိုင္ေၾကာင္႕ သူ႕ဖြား ဖက္ေတာ္မွာ တအားတင္းမာၾကီးထြားေနၿပီး တဆတ္ဆတ္ လွဳပ္ခါေနရၿပီ ။ တဏွာစိတ္ေတြ ထန္ၿပင္းလြန္းအားၾကီးလို႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ရဲ႕ ထိပ္ဖူးၾကီး ထိပ္က အေပါက္ေလးကေန အရည္ၾကည္ ေတြ စိမ္႕ယိုက်ေနရသည္ ။ သူက “ အင္း..စုတ္ေပး…” လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ နီသိ၀တီလည္း သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ႕ အရင္းပိုင္းနားကို လက္နဲ႕ ဆုပ္ ကိုင္ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္ၿပဲၾကီးကို သူမရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႕ ငံုခဲ ေပးပါေတာ႕သည္ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းလွလွေလး ေတြရဲ႕ ၾကားမွာ သူ႕လိင္တန္ ညိဳညိဳၾကီး ေရာက္လို႕ေနေတာ႕ လူသားစစ္စစ္ မိန္းမမ်ားရဲ႕ အစုတ္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ခံဘူး ၾကံဳေတြ႕ဘူးခဲ႕တဲ႕ သူ႕အတြက္ စက္လူရုပ္မေလးဟာ လူသားစစ္စစ္ မိန္းမတေယာက္နဲ႕ ဘာမ်ား ကြာၿခားသလဲ ဆိုတာကို သူ ခံစားၾကည္႕လိုက္သည္ ။ နီသိ၀တီ သည္ ေနဗလရဲ႕ ေယာက်္ားတန္ဆာ ကို မ်က္လံုေလးစံုမွိတ္လို႕ စုတ္ေပးေနသည္ ။ ေနသိ၀တီရဲ႕ အစုတ္ သည္ ထူးထူးကဲကဲ ေကာင္းမြန္လွတာေၾကာင္႕ လူမိန္းမစစ္စစ္ စုတ္ေပးတာနဲ႕ ဘာမွ မၿခားဘူးဆိုတာ ေနဗလ သိ သြားရသည္ ။ သူ႕ရဲ႕ ဥႏွစ္လံုးကိုလည္း လက္တဖက္က ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ လက္ ရာကေတာ႕ ထိပ္တန္းပါဘဲလား လို႕ စိတ္ထဲမွာ ခ်ီးက်ဴးမိရၿပန္သည္ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ ေနာက္ လက္တဖက္က လိင္တန္အရင္းနားကေန ကိုင္ဆုပ္ထားရာက သူ႕လက္တဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္ ၿပီး လံုး၀န္းတင္းမာၿပီး အဖ်ားနားမွ ေကာ႕ေနတဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြဆီကို ပို႕ေပးလိုက္တာ ေၾကာင္႕ နီသိသည္ သူမႏို႕ၾကီးေတြ ကို ကိုင္တြယ္ေစခ်င္သည္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားရၿပီး လူသားစင္စစ္မိန္းမ တေယာက္ရဲ႕ ႏို႕ေတြနဲ႕ ခြဲၿခားလို႕ မရႏိုင္တဲ႕ နီသိရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကို သူ ကိုင္ပါေတာ႕သည္ ။ ပုေလြပညာ တတ္ကြ်မ္းတဲ႕စက္လူရုပ္မ နီသိရဲ႕ အစုတ္အယက္ေတြက ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင္႕ သုတ္လႊတ္ၿပီး “ ၿပီးၿခင္း ”ကို ေရာက္လုလုမွာ ေနဗလ နီသိရဲ႕ အစုတ္ကို ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ နီသိသည္ အမိန္႕ကို တေသြမတိမ္း နာ ခံတဲ႕ စက္လူရုပ္မ မို႕ သူ ရပ္ခိုင္းလိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ သူ႕လိင္တန္ကို သူမ ပါးစပ္ထဲကေန ထုတ္လိုက္ပါသည္ ။ “ ေကာင္းလားဟင္..ကိုကို…” နီသိက အၿပံဳးေလးနဲ႕ ေမးလိုက္သည္ ။ “ အရမ္းေကာင္းတယ္..နီသိရယ္ …ကဲ..ကိုကိုတို႕ လိုးၾကရေအာင္ …” နီသိသည္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ..“ ဘယ္လို ပံုစံနဲ႕ လိုးၾကမလဲ..ကိုကို..” လို႕ သူ႕ကို ၿပန္ေမးသည္ ။ ၾကိဳက္ၿပီးရင္း ၾကိဳက္ရင္း ၿဖစ္သြားသည္ ။ ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ကိုေတာ႕ စက္လူရုပ္မေလး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းသလဲ ေၿပာၿပ/အံုးမည္ ။ အလြန္တပ္မက္ဖြယ္ လွပလြန္းတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ နီသိ၀တီကို ပထမဆံုး ေလွၾကီးထိုး ရိုးရိုး ပက္လက္တက္ေမွာက္ ပံုစံနဲ႕ဘဲ သူ စၿပီး စပ္ယွက္သည္ ။ နီသိသည္ သူထိုးေဆာင္႕ထည္႕လိုက္တိုင္း..အိုး..၀ိုး….ဆိုတဲ႕ အသံေတြ ေအာ္လိုက္ အင္း ဟင္းဟင္း ဆိုတဲ႕ အသံေတြ ညည္းလိုက္ နဲ႕ သူမ ဖင္ၾကီးေတြကို ပင္႕ပင္႕ ေပးသည္ ။ ဒီလို စက္လူရုပ္မ ရွိမွေတာ႕ မိန္းမစစ္စစ္ကို ဘယ္ယူေတာ႕မလဲ..မိန္းမစစ္စစ္ေတြက အခ်ိန္မေရြး ေဖါက္ၿပန္သြားႏိုင္ သည္ ။ နီသိရဲ႕ အဂၤါစပ္ကလည္း လုပ္ရတာ က်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္နဲ႕ အရည္စီးစီးစိုစိုနဲ႕ အရမ္းေကာင္းသည္ ။ ဘိုက္ၾကီးသြား မွာလည္း မပူရဘူး ။ ေအကိုက္မွာလည္း မပူရဘူး ။ လုပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ တအား ေဆာင္႕ထည္႕ၿပီး “ ၿပီး ”သြားရသည္ ။ အရမ္းေကာင္းသြားသည္ ။ သုတ္ရည္ေတြ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နီသိရဲ႕ အဂၤါစပ္ေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္လိုက္မိသည္ ။ “ ေကာင္းလိုက္တာ နီသိ၀တီရယ္ ….” သူ ထုတ္ေၿပာလိုက္မိသည္ ။ နီသိ၀တီ က “ ကိုကို႕အတြက္ဆို နီသိက အၿမဲ အဆင္သင္႕ပါ ကိုကို…” လို႕ ခ်စ္စဖြယ္ အသံေလးနဲ႕ သူ႕ကို ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ နီသိ၀တီက ေပက်ံေနတဲ႕ သူ႕တန္ဆာေနရာတ၀ိုက္ကို တယုတယ ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ေပးေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ သူ႕ တယ္လီဖုန္း ၿမည္လာသည္ ။ စကားေၿပာတဲ႕ ေကာ္လာအိုင္ဒီက “ ရဲမွဴးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္…ရဲမွဴးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္..” လို႕ ထၿမည္လာလို႕ ဖုန္းကို ေၿပးကိုင္လိုက္ရသည္ ။ “ အမိန္႕ရွိပါ..ေနဗလ ပါ..” “ ေဟး..ေနဗလ..ကိုကိုလင္းပါ …အေရးတၾကီး ေၿပာစရာ ရွိလို႕.. “ ေၿပာပါ ရဲမွဴး …” “ တခုက မင္း ညသန္းေကာင္အခ်ိန္ ဖမ္းလိုက္တဲ႕ လူစုထဲက တေယာက္က ဦးစြမ္းရည္အင္အား ရဲ႕ သား ၿဖစ္ေနတယ္ တိုတိုေၿပာရင္ကြာ..သူ႕အေဖၾကီး ကေရာ သူကေရာ သူ႕ေယာက္ဖကေရာ မင္းကို မေက်နပ္ၾကဘူး…မင္းကို ထိပ္ပိုင္း က အေကာင္ၾကီးၾကီး ေတြနဲ႕ တိုင္တန္းလိမ္႕မယ္..အဲဒီအတြက္ေတာ႕ မပူပါနဲ႕ကြာ…ငါ တေယာက္လံုး ရွိပါတယ္…ေခတ္ေဟာင္းတုန္းက အမူအက်င္႕ေတြ မေပ်ာက္ၾကေသးဘူးကြ ..လူၾကီးပိုင္းကလည္း သူတို႕ တိုင္ေတာ တိုင္း နားမေထာင္ၾကေတာ႕ပါဘူး …ေနာက္တခု ကေတာ႕ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရိုက ညႊန္မွဴးက ငါ႕ဆီ ဖုန္းေခၚတယ္ ..မေန႕က မနက္က မႏၱေလး မွာ ၿဖစ္သြားတဲ႕ ထူးၿခားတဲ႕ ဘဏ္ဓါးၿပတိုက္မွဳေၾကာင္႕ဘဲ …ဓါးၿပေလးေယာက္ ဘဏ္ထဲ လက္နက္ ကိုယ္စီနဲ႕ ၀င္လာတိုက္သြားတာ သံုးေယာက္က လူစစ္စစ္ မဟုတ္ဘဲ စက္လူရုပ္ေတြ ၿဖစ္ေနလို႕ဘဲ..ဒို႕တိုင္ၿပည္မွာ စက္ရုပ္ေတြ ကို စသံုးကထဲက ခုထိ စက္ရုပ္ေတြကို ခုလို ဒုစရိုက္မွဳ ( CRIME ) အတြက္ မသံုးခဲ႕ေသးဘူးကြ…. ဒါ ပထမဆံုးဘဲ …ဒီေတာ႕ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရို က ေအးဂ်င္႕ေတြနဲ႕ ဒို႕ရဲတပ္ဖြဲ႕က တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီး စက္ရုပ္ ဓါးၿပမွဳကို ေဖၚထုတ္ၾကဖို႕ စဥ္းစား ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ….ဒီေတာ႕ ငါလည္း ရဲမွဴးၾကီး နဲ႕ ရဲခ်ဳပ္ကို တင္ၿပတယ္.. လူၾကီးေတြက မင္းကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္ ..မင္း မႏၱေလးကို လိုက္သြားရမယ္ …အၿမန္ဆံုး ..ASAP ေပါ႕ကြာ…. မႏၱေလးမွာ စံုစမ္းေရးဗ်ဴရိုက အရာရွိတေယာက္ ေရာက္ႏွင္႕ေနၿပီ …မႏၱေလးတိုင္း ဒုစရိုက္ ႏွိမ္နင္းေရး က တာ၀န္ခံ ရဲအုပ္နဲ႕ ပူေပါင္းစံုစမ္းေနတယ္..မင္းက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ဆံုေတြ႕ ပူးေပါင္းၿပီး ဒီေက႕စ္ကို အၿမန္ လိုက္ပါ..ေဖၚ ထုတ္ပါ..လူၾကီးေတြ စိတ္၀င္စားတဲ႕ ေက႕စ္…ကဲ ဆက္လုပ္ ေနဗလ…ေရ..” “ ဟုတ္ကဲ႕..ရဲမွဴး ….” သူ မႏၱေလးကို ခရီးထြက္ဖို႕ ၿပင္ဆင္ရသည္ ။ အင္း…နီသိ၀တီကို တ၀ၾကီး ဆြဲမယ္ မွန္းထားတာ..အလုပ္က ေပၚလာၿပီ…။ ၿပန္လာမွဘဲ ဆက္ဆြဲရေတာ႕မယ္ …။ စက္လူရုပ္ေတြကိုပါ ဓါးၿပတိုက္တဲ႕ေနရာမွာ ခိုင္းေနၿပီ ။ အင္း..ရဲစက္လူရုပ္ေတြ ရွိလာေတာ႕ စက္လူရုပ္ဓါးၿပ ရွိလာတာ မဆန္းဘူးေပါ႕ေလ …။ နီသိနဲ႕စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဘဲ ခြဲရလို႕ ေနဗလ ဒီခရီးစဥ္ကို စိတ္ထဲမွာ မၾကိဳက္လွေပမယ္႕ အလုပ္၀တၱရားကို အၿမဲ ေက် ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္တတ္တဲ႕ ေနဗလသည္ မႏၱေလး ေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ဆင္းတာနဲ႕ နီသိကို ခဏ ေခါင္းထဲ ဖယ္ထုတ္လိုက္ၿပီး စက္လုပ္ဓါးၿပမွဳကို အာရံုစိုက္လိုက္သည္ ။ သူ႕ေခါင္းထဲမွာ သူနီသိကို တီထြင္လုပ္ကိုင္ေပးတဲ႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို သတိရလိုက္သည္ ။ စက္လူရုပ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သူသိလိုတာ ရွိလာရင္ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ကို ေမးၿမန္းမည္ လို႕ စဥ္းစားမိလိုက္သည္ ။ မႏၱေလးေလဆိပ္သည္ ႏိုင္ငံတကာက ေလယာဥ္ေတြ အၿမဲလို ဆိုက္ေနတာေၾကာင္႕ လူေတြ ၿပည္႕ႏွက္ ရွဳပ္ရွက္ခတ္ ေနသည္ ။ သူ႕ကို သူနဲ႕ တြဲဖက္ အလုပ္လုပ္ရမယ္႕ မႏၱေလးတိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕က အရာရွိက လာၾကိဳေစာင္႕ေနသည္ ။ ေလဆိပ္ထဲက ထြက္လာေသာ သူ႕ကို “ ဦးေနဗလ လား..က်မ မႏၱေလး ဒ.န ဌာနခြဲ က ( ဒါဇင္ ..)ပါ…” လို႕လာ ၿပီး ႏုတ္ဆက္လိုက္လို႕ ။ ဒါဇင္ ဆိုတဲ႕ နံမည္ဆန္းေၾကာင္႕ သူ စကၠန္႕ပိုင္းေလာက္ သူ႕ကို လာစကားေၿပာ မိတ္ဆက္ လိုက္တဲ႕ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းမကို ၾကည္႕ေငးသြားမိသည္ ။ တိုလြန္းတဲ႕ ဆံပင္က ဟိုနဲနဲ ဒီနဲနဲ အေရာင္ဆိုးထားသည္ ။ နားကပ္ဆန္းဆန္း ပန္ထားသည္ ။ အသားက ဆြတ္ဆြတ္ ၿဖဴသည္ ။ ကိုယ္လံုးက ၀တ္ထားတဲ႕ အၿပာရင္႕NIKE မိုးကာ ဂ်ာကင္ေၾကာင္႕ သိပ္ မၿမင္ရဘူး ။ပိန္သြယ္သြယ္လို႕ ခန္႕မွန္းရသည္ ။ အၿပာေရာင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအႏြမ္းပြပြကို ဖရိုဖရဲ ၀တ္ထားသည္ ။ ညွပ္ဖိနပ္နဲ႕ …။ ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရးက ဒုရဲအုပ္ဒါဇင္။ “ ဒါဇင္တို႕နဲ႕ ပူးတြဲ လုပ္ရမယ္႕ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ်ဴရိုက ဦးစီးမွဴးက ခရိုင္းဆင္း(န္)( CRIME SCENE )မွာ ရွိေနတယ္ ဒါဇင္တို႕ အဲ႕ကိုဘဲ တန္းသြားၾကတာေပါ႕ေနာ္..ဦးေနဗလ …ဘိုက္ဆာလား..တခုခု စားမလား….” “ အင္း..ေကာင္းသားဘဲ..တခုခု စားရေအာင္…က်ေနာ္လည္း အၿမန္ထြက္လာတာ ဘာမွ မစားခဲ႕ၿဖစ္ဘူး ” ေလယာဥ္ေပၚမွာကေတာ႕ ဟမ္ဘာဂါတလံုးနဲ႕ ကိုကာကိုလာတခြက္ေတာ႕ တိုက္သည္ ။ သူ႕ ထြားၾကိဳင္းတဲ႕ကို္ယ္ခႏၶာ ၾကီးအတြက္ အဲဒီေကြ်းတာေလးက ဆင္႕ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္ ဆိုသလိုဘဲေလ ။ ဒါဇင္႕ကားေလးက ၿမန္မာၿပည္မွာ စ ထုတ္လုပ္တာ သိပ္မၾကာေသးတဲ႕ ဘီအမ္ ဒဗလ်ဴ ( Burmese Python ) ဂ်စ္ကား ေပါက္စေလး ။ ဒုရဲအုပ္ ဒါဇင္က သူ႕ကို နံမည္ၾကီး မႏၱေလးမုန္႕တီဆိုင္တခုကို ေခၚသြားၿပီး ေကြ်းသည္ ။ ေနဗလက မုန္႕တီ စားၿပီး ဒါ ဇင္က ၿမီးရွည္ စားသည္ ။ “ ဒါဇင္ …က မႏၱေလး ဇာတိ လား …” “ ဟုတ္တယ္..ဦးေနဗလ …ဘာလို႕လဲဟင္ ..ဘာလို႕ ေမးတာလဲ…” “ ေအာ္..မႏၱေလးၿမိဳ႕ဇာတိဆိုရင္ ၿမိဳ႕အေၾကာင္း ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္ သိမွာေပါ႕လို႕ ေတြးမိလို႕ပါ…” “ အင္း..သိသင္႕သေလာက္ သိပါတယ္….ေက်ာင္းသူ ဘ၀တံုးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ဘီးတစီးနဲ႕ ေလွ်ာက္လိမ္႕ေနခဲ႕တာေလ ….ေနာက္ၿပီး အေဖ႕ဖက္က အေမ႕ဖက္က ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း တၿမိဳ႕လံုး အႏွံ႕ ေနၾကတာ ဆိုေတာ႕ ….ဟင္းဟင္း..” “ ဒါဇင္က မႏၱေလး တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းၿပီးခဲ႕တာလား…” “ ဟုတ္တယ္..ဦးေနဗလ …မန္းေလးက ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ဒုရဲအုပ္ေတြ ေခၚတာနဲ႕ ၀င္ေလွ်ာက္ ..ရလို႕ သင္တန္းတက္ ..ရန္ကုန္မွာ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ ထပ္တက္ ..ႏိုင္ငံၿခားသင္တန္း အေနနဲ႕က ေဟာင္ေကာင္ရဲ က သင္တန္း တက္ဖူးတယ္ …မူးယစ္ေဆး၀ါး သင္တန္းတခု နယူးေယာက္မွာ ၅ရက္သင္တန္း တက္ဖူးတယ္ …” “ စပ္စုတာဘဲ ဆိုပါေတာ႕..ဒါဇင္က ကိုယ္ခံပညာ တခုခု ကစားလား …” “ ဟုတ္..ဒါဇင္က ေမြထိုင္း( ကစ္ေဘာင္ဆင္ ) ကစားတယ္ ..ၿမန္မာဗန္ဒို သင္ဖူးတယ္ ..ဦးေနဗလ ..ကေရာ ..ဘာေတြ ကစားလဲ …” “ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကရာေတ႕ကစားခဲ႕တယ္ ..အလုပ္ခြင္ ေရာက္ၿပီးေတာ႕ အိုက္ကီဒို..ဂ်ဴဒို ကို ရဲဌာန ခ်ဳပ္က သင္တန္းေတြမွာ နည္းၿပ လုပ္တယ္ …” သူနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ စားရင္း စကားေၿပာရင္း အစိမ္းသက္သက္ မဟုတ္ေတာ႕ဘဲ ခင္မင္လာၾကသည္ ။ “ ဒါဇင္ ရဲ႕ နံမည္က …” “ ဟင္းဟင္း….လူတိုင္း သိခ်င္ၾကတယ္..ဦးေနဗလ …ဒီနံမည္က အေဖ နဲ႕ အေမတို႕က ဒါဇင္က ၁၂ေယာက္ေၿမာက္ သမီးမို႕ ေပးခဲ႕ၾကတာေလ …” “ အိုး..ေမာင္ႏွမ ဆယ္႕ႏွစ္ေယာက္ ..ဟုတ္လား….ဒါဇင္က အငယ္ဆံုး သမီးလား . . .” ဒါဇင္က ရယ္သည္ ။ “ ဟုတ္တယ္…ဦးေနဗလ …” “ ဘားမိ(စ္ ) ပိုင္သြန္” ကားေလးနဲ႕ အခင္း ၿဖစ္ပြားရာ ေနရာ ( CRIME SCENE )ကို ေရာက္သြားၾကသည္ ။ ဓါးၿပတိုက္ခံရတဲ႕ ဘဏ္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႕အတြက္ ခဏ ပိတ္ထားသည္ ။ ႏို္င္ငံၿခား တိုင္းၿပည္ေတြကလိုဘဲ အ၀ါ ေရာင္ တိတ္ၾကိဳး ေတြ ကာခ်ည္ထားသည္ ။ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ ( Police Line Do Not Cross ) ဆိုတဲ႕ စာတန္းေလး ေတြနဲ႕ ၿဖစ္သည္ ။ ဘဏ္ရဲ႕အေပါက္၀မွာ လက္ေမာင္းမွာ မႏၱေလးတိုင္းရဲ တံဆိပ္နဲ႕ ယူနီေဖါင္း၀တ္ ရဲတေယာက္ ေစာင္႕ေနတာကို ေတြ႕ ရသည္ ။ ဒါဇင္နဲ႕ ေနဗလ ကို အေလးၿပဳသည္ ။ “ အက္စ္အိုင္ဘီ ..ဦးစီးမွဴး..ရွိေနေသးလား …” ဒါဇင္က ရဲသားကို ေမးသည္ ။ “ ဟုတ္..ရွိေသးတယ္ဗ် …” ဘဏ္ထဲ ေရာက္ေတာ႕ အသက္၃၀ေလာက္ လို႕ ခန္႕မွန္းရတဲ႕ မိန္းမေခ်ာတေယာက္ ဘဏ္ၾကမ္းၿပင္မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ငံု႕ၾကည္႕ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဆံပင္ကို အေနာက္ကို လွန္ စုစည္းထားၿပီး ရွင္းသန္႕ေနတဲ႕ မဟာနဖူးနဲ႕ ေရႊေရာင္ကိုင္း မ်က္မွန္၀ိုင္းေလး တပ္ထားတဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးက သူတို႕ကို ေမာ႕ၾကည္႕သည္ ။ ဒါဇင္က မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။ “ ဦးေနဗလ..ဒါ ဒါဇင္တို႕နဲ႕ ပူးတြဲ အလုပ္လုပ္မယ္႕ S.I.B ( Special Investigation Bureau ) က ဦးစီးမွဴး ေဒၚၿမၿမ ေသြး …ေဒၚၿမၿမေသြး..ဒါက ရန္ကုန္တိုင္း လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႕က ဦးေနဗလ …” အလြန္ ၀င္းဖန္႕ရွင္းသန္႕ေနတဲ႕ ေဒၚၿမၿမေသြးက ေခါင္းေလးဘဲ ဆတ္ၿပကာ အသိအမွတ္ၿပဳၿပလိုက္ၿပီး “ က်မ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ေၿခရာေတြကို ေလ႕လာေနတာ …သူတို႕ တိုက္တဲ႕ မနက္ပိုင္း တံုးက မိုးရြာထားလို႕ ေၿမေပ်ာ႕ေပ်ာ႕မွာ နင္းခဲ႕တဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ဖိနပ္ ေၿခရာေတြက ထင္းထင္းၾကီး က်န္ခဲ႕တယ္..ေဟာဒီမွာ က်မ ၿပမယ္ …လာၾကည္႕ၾက..” ဆရာမတေယာက္ရဲ႕ ေလသံမ်ိဳးနဲ႕ ေၿပာဆိုကာၿပသေနတာကို ေနဗလနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ၾကည္႕လိုက္ၾကရသည္ ။ “ ဒီဖိနပ္ ေၿခရာက လူစစ္စစ္ ဓါးၿပရဲ႕ ေၿခရာ..ဒီဖက္က တူေနတဲ႕ ေၿခရာ သံုးခုက စက္လူရုပ္ဓါးၿပ သံုးေကာင္ရဲ႕ ေၿခရာေတြ..ေပါ႕..ေတြ႕ၾကလား …ဒီစက္ရုပ္ေတြက ဘယ္ စက္ရံုက ထုတ္လုပ္သလဲ ဆိုတာ က်မ ေလ႕လာေနတာ . .” S.I.B က စံုေထာက္ အရာရွိမ်ားသည္ ႏိုင္ငံတကာ ရဲပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မွဳ အစီအစဥ္ အရ အင္တာပိုအဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ အဖြဲ႕ ၀င္ၿဖစ္တဲ႕ ၿမန္မာႏို္င္ငံကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ သင္တန္းေတြမွာ သင္ၾကားခဲ႕၇သူမ်ား ၿဖစ္တာ ေၾကာင္႕ေနဗလတို႕လို ရဲအရာရွိေတြထက္ ပိုေတာ္ပိုတတ္တယ္လို႕ သူတို႕ဖါသာ အထင္ေရာက္ေနၾကသည္လို႕ ေနဗလ စိတ္ထဲက ထင္ေနသည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ သူရယ္..ဒါဇင္ရယ္ …ၿမၿမေသြးရယ္ က အခု မွဳခင္းတခုကို အတူတူ ပူးေပါင္း ေဖၚထုတ္ ၾကရမည္ ဆိုေတာ႕ သူဘယ္ေလာက္ ဆရာမၾကီး လုပ္လုပ္ အဓိက က အမွဳေပၚေပါက္ၿပီး က်ဴးလြန္သူေတြကို အုတ္တံတိုင္း ေလးဖက္ထဲကို ပို႕ႏိုင္ဖို႕ ပါဘဲ ။ လူၾကီးေတြ စိတ္၀င္စားတာေၾကာင္႕ ၿမန္ၿမန္နဲ႕ မွန္မွန္ ၿပီးစီးဖို႕လည္း အေရးၾကီးေပသည္ ။ ဒါဇင္ကလည္း ရဲလုပ္သက္ ရွိေနၿပီး တဲ႕သူမို႕ လူစစ္စစ္ ဓါးၿပရဲ႕ဖိနပ္ေၿခရာက ရႊံ႕ေတြကို ဓါးပါးေလးတေခ်ာင္းနဲ႕ ၿခစ္ယူေနသည္ ။ မႏၱေလးသူစစ္စစ္ တေယာက္မို႕ သည္ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ဖိနပ္က ရႊ႕ံသည္ ဘယ္အပိုင္း ဘယ္အရပ္ က ရႊ႕ံေတြလဲ ဆိုတာကို သူမ ေဖၚထုတ္ခ်င္သည္ ။ ေနဗလကေတာ႕ စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြကို ဓါးၿပေတြက ဘဏ္ထဲကို ၀င္၀င္လာၿခင္း ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေပမယ္႕ မဖ်က္ဆီးခင္ေလး မိနစ္ပိုင္းမွာ ေတြ႕ၿမင္လိုက္ႏိုင္တဲ႕ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ႕လာေနသည္ ။ ေခါင္းမွာ မ်က္ႏွာဖုန္းေတြ စြပ္ထားၾကတဲ႕ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ပံုေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ အၿပန္ၿပန္ အလွန္လွန္ ၾကည္႕ေနသည္ ။ ဒီပံုေတြကို ပံုေသဓါတ္ပံုေတြ ကူးထုတ္ၿပီး စံုစမ္းေထာက္လွမ္းဖို႕ သူ လုပ္ေနသည္ ။ ခ်မ္းၿမသာစည္ရပ္မွာ ရွိတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဓါတ္ခြဲခန္းကို ရႊ႕ံသဲလြန္စေတြကို ဒါဇင္ သူကိုယ္တိုင္ သြားပို႕သည္ ။ စစ္တာကို ေစာင္႕သည္ ။ ေနဗလကေတာ႕ နီသိ၀တီကို မွာရင္း သူနဲ႕ ခင္မင္သြားတဲ႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို ဖုန္းနဲ႕ ဆက္သြယ္ ပီး စက္လူရုပ္ေတြ ထုတ္လုပ္တဲ႕ အေၾကာင္း အေသးစိတ္ ေမးၿမန္းသည္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက သူသိခ်င္တာေတြကို ရွင္းလင္းေၿပာၿပသည္ ။ “ လူသားေတြ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ စက္လူရုပ္ေတြ ဖန္တီးၾကသလို မသမာသူေတြကလည္း စက္လူရုပ္ေတြကို မေကာင္းတဲ႕ ေနရာေတြမွာ သံုးၾကၿပီေပါ႕ ကိုေနဗလေ၇.. က်ဳပ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ…ခင္ဗ်ား သိခ်င္တာ ရွိရင္ က်ေနာ္ကို ဖုန္းဆက္ေပါ႕.. ဓါးၿပတိုက္တဲ႕ စက္ရုပ္ကို ရမိခဲ႕ရင္ ..က်ေနာ္တို႕ ဒီစက္ရုပ္ဟာ ဘယ္စက္၇ံုက လုပ္တာလဲ..ဘယ္သူဖန္တီးခဲ႕တာလည္း ေဖၚထုတ္ႏိုင္ပါလိမ္႕မယ္…” လို႕ ေၿပာသည္။ ဒါဇင္က “ ဓါးၿပေတြရဲ႕ ဖိနပ္ေတြက က်န္ခဲ႕တဲ႕ ရႊံ႕ေတြကို စစ္ၾကည္႕ေတာ႕ ၿမစ္ကမ္းနေဘးက ရႊံ႕ေတြ ဆိုတာကို ေတြ႕ရတယ္ဗ်….လို႕ ေၿပာသည္ ။ ခက္တာက ၿမစ္ကမ္းနေဘး ဆိုတာနဲ႕ သူတို႕ဘယ္မွာ ဆိုတာ သိရဖို႕က မလြယ္ ေသးဘူး …ဒီထက္ အေသးစိတ္ သိႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္ …သူတို႕က အဲဒီေနရာနားက ၿဖတ္လာခဲ႕ၾကတာလည္း ၿဖစ္ႏိုင္တယ္ …ေလ ။ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ေနဗလတို႕ မႏၲေလးတိုင္း က ရဲစက္ရုပ္ဌာနခြဲကို ေရာက္သြားၾကသည္ ။ တာ၀န္ခံအရာရွိ ဦးလွေသာ္ နဲ႕ သူတို႕ေတြ႕ဆံုသည္ ။ သူတို႕ ရထားတဲ႕ ဘဏ္ထဲကို ၀င္၀င္လာခ်င္း ဓါးၿပေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြက စက္ရုပ္ဓါးၿပပံုကို တာ၀န္ခံ အရာရွိ ဦးလွေသာ္ ေတြ႕သြားတဲ႕အခါ..“ ဟာ…ဒါ က်ဳပ္တို႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြထဲက စက္ရုပ္ေတြဘဲ ..က်ဳပ္ၿမင္တာနဲ႕ သိတယ္ …က်ဳပ္တို႕ မႏၲေလးတိုင္း အတြက္ ထုတ္လုပ္တဲ႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြက ဦးေခါင္းက ထိန္းခ်ဳပ္ေရး တိုင္ အတိုေလးက ပံုစံတမ်ိဳး ဗ်….တၿခားၿမိဳ႕နဲ႕ မတူဘူး..ဒါကို သတိထားမိတဲ႕လူ နည္းမယ္…က်ေနာ္က သင္တန္းေတြ တက္ထားလို႕ သိေနတာ ..” လို႕ ေၿပာသလို ပံုထဲက စက္ရုပ္ရဲ႕ ေခါင္းက တိုင္တိုေလးကို လက္ညွိဳးနဲ႕ ၿပသည္ ။ ရန္ကုန္စက္ရုပ္ရဲရဲ႕ ဓါတ္ပံုတပံုကို ယူလာၿပီး ယွဥ္ၿပသည္ ။ “ ဓါးၿပတိုက္တာ ဒီမႏၲေလး စက္ရုပ္ရဲ က စက္ရုပ္ဘဲ …အၿပင္ကို ေရာက္သြားၿပီး ပရိုဂရမ္ ေၿပာင္းၿပီး ခိုင္းတာ ေသခ်ာ ပါတယ္….” “ ဒါဆို ခင္ဗ်ား မွာ ရွိေနတဲ႕ ရဲစက္ရုပ္ေတြ အားလံုးကို စစ္ၾကည္႕ေပးပါလား …” “ ရတာေပါ႕..ခုခ်က္ခ်င္း စစ္လို႕ရပါတယ္ ..က်ေနာ္တို႕ဆီမွာက ရန္ကုန္မွာလို စက္ရုပ္ရဲနဲ႕ ပတၱေရာင္ ကင္း မလွည္႕ဘူး….အေရးေပၚ ဆြပ္( တ္ )အၿဖစ္ဘဲ သံုးတာမ်ားတယ္ …လတ္တေလာ စက္ရုပ္ရဲသားေတြက စတင္းဘိုင္ အေနအထားနဲ႕ စက္ရုပ္ အေၿခစိုက္ စခန္းရံုးမွာဘဲ ရွိေနတယ္ဗ်…..” တာ၀န္ခံအရာရွိ စစ္ေဆးေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေနဗလ..ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ေန႕လည္စာ စားၾကသည္ ။ ရဲစက္ရုပ္ဌာနခြဲက ကင္တင္းမွာဘဲ စားလိုက္ၾကတာ ။ ၿမၿမေသြးက ထမင္းစားရင္း သူ အေမရိကန္မွာ သင္တန္း တက္တံုးက အေတြ႕ အၾကံဳေတြကို ေၿပာၿပသည္ ။ အက္ဖ္ဘီအိုင္ သင္တန္းေက်ာင္း ရွိေနတဲ႕ ဗာဂ်င္းနီးယား ၿပည္နယ္ထဲက ကြမ္တီကို မွာသင္တန္းေတြ တက္တဲ႕အေၾကာင္း ..။ ဒါဇင္ကေတာ႕ မူးယစ္ဂိုဏ္းတဂိုဏ္းကို ေထာက္လွမ္းခဲ႕တံုးက ဂိုဏ္းေခါင္း ေဆာင္က သူ႕ကို မုဒိန္းက်င္႕ဖို႕ ၾကိဳးစားလို႕ သူေသကိုယ္ေသဖိုက္ခဲ႕ရတဲ႕အေၾကာင္းေတြ တစြန္းတစ ေၿပာၿပတယ္ ။ ေနဗလကေတာ႕ ဆာဆာနဲ႕ ထမင္းဟင္းေတြကို ဖိအုပ္ပစ္ေနလို႕ ဘာအေၾကာင္းမွ သိပ္ မေၿပာၿဖစ္ဘူး ။ သူတို႕တေတြေၿပာၿပတာေတြကိုဘဲ တအင္းအင္းနဲ႕ နားေထာင္ေနခဲ႕တယ္ ။ တာ၀န္ခံ အရာရွိ ဦးလွေသာ္ ၿပန္ေရာက္လာၿပီး လက္ရွိ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ ရဲစက္လူရုပ္ေတြ အားလံုး ပံုမွန္အေနအထားနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနေၾကာင္း…မေပ်ာက္မရွ မေလ်ာ႕ေၾကာင္း ..ၿဖစ္ႏိုင္တာက ဒါဏ္ရာရ ထိခိုက္လို႕ ၿဖစ္ၿဖစ္ စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းလို႕ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၿပဳၿပင္ေရးစခန္းကို ေရာက္သြားရတဲ႕ စက္ရုပ္အပ်က္ေတြကို မသာမာသူေတြက ခိုးထုတ္သြားၿပီး တတ္ကြ်မ္းတဲ႕ ပညာရွင္ တေယာက္ေယာက္က အသက္ၿပန္သြင္း ၿပဳၿပင္ေပးလိုက္တာလည္း ၿဖစ္ႏိုင္တယ္ လို႕ ေၿပာတယ္ ။ ဒါနဲ႕ သူတို႕ တာ၀န္ခံ အရာရွိ ဦးလွေသာ္ နဲ႕အတူ ရဲစက္လူရုပ္ေတြ ရဲ႕ ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကို လိုက္သြားၾကတယ္ ။ ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းက တာ၀န္ခံ ေဒၚမူမူသိန္းက “ က်မတို႕ က ပ်က္စီးယိုယြင္းတဲ႕ စက္ရုပ္ရဲေတြကို ၿပန္လည္ၿပဳၿပင္ၿပီး အသံုးၿပန္ခ်ဖို႕ မူေတာ႕ ရွိေပမယ္႕ အခုထိ မလုပ္ၿဖစ္ေသးပါဘူး …..ပ်က္စီးတာေတြကို ဂိုေဒါင္ထဲမွာဘဲ စုၿပံဳ သိမ္းဆည္းထားပါတယ္ …ဘယ္သူမွ ဒီဂိုေဒါင္ထဲကေန ထုတ္သြားတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး …..”လို႕ ေၿပာေတာ႕ ေနဗလ က “ဘယ္သူမွ မထုတ္ဘူး ဆိုတာ ေသခ်ာလား…ကြန္ၿပဴတာေပၚက စာရင္းဇယားကိုဘဲ ၾကည္႕ၿပီး ေၿပာေနတာလား ..တေယာက္ေယာက္က ခိုးထုတ္သြားရင္ေကာ …..” “ဟုတ္ပါတယ္..စာရင္းဇယား အရဘဲ ေၿပာတာပါ…တေယာက္ေယာက္ ခိုးထုတ္သြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာ မွန္ပါတယ္…က်မ ဂိုေဒါင္ကို ေစာင္႕တဲ႕လူေတြကို ရွင္တို႕ ေမးခ်င္ရင္လဲ ေခၚေပးပါ …” “ ဟုတ္ကဲ႕..ေမးခ်င္တယ္ဗ် ….” ရဲစက္လူရုပ္ေတြ ၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းက တာ၀န္က် ရဲတပ္ၾကပ္ေတြရဲ႕ စာ၇င္းကို ေနဗလတို႕ လက္ထဲကို လာထည္႕သည္ ။ အာလံုးကို ေခၚလိုက္ၿပီး သူတို႕ကို အကဲခတ္ၾကည္႕လိုက္တဲ႕အခါ တေယာက္က ထူးထူးၿခားၿခား မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနတာကို ေနဗလေရာ ၿမၿမေသြးေရာ သတိထားမိလိုက္သည္ ။ သူ႕ရင္ဘတ္က အနက္ေရာင္ နံမည္ ပလပ္စတစ္ၿပားေလးမွာ ၀င္းသိန္း ဆိုတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ “ ရဲတပ္ၾကပ္၀င္းသိန္း ကိုဘဲ က်ေနာ္တို႕ ခဏ ေမးၿမန္းခ်င္တယ္ ..” ရဲတပ္ၾကပ္၀င္းသိန္း ေတာ္ေတာ္ တုန္လွဳပ္သြားသည္ ။ အခန္းလြတ္ေလးတခန္းမွာ သူ႕ကို ေနဗလတို႕စစ္ေဆးေမးၿမန္းၾကသည္ ။ “ ခင္ဗ်ား တာ၀န္က်တဲ႕အခ်ိန္ တဦးတေယာက္က ရဲစက္လူရုပ္အပ်က္ အပိုင္းအစေတြ ဂိုေဒါင္ကေန ထုတ္သြားဖူးသ လား..မညာနဲ႕ေနာ္….ညာရင္ ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားလိမ္႕မယ္ …အမွန္အတိုင္း ေၿပာရင္ သက္သာမယ္…” ရဲတပ္ၾကပ္၀င္းသိန္း တုန္လွဳပ္စြာနဲ႕…“ လြန္ခဲ႕တဲ႕ သံုးေလေလာက္က ထုတ္သြားဖူးပါတယ္ ….စက္ရံုက အင္ဂ်င္နီယာ ခင္ေဇာ္ေအး ဆိုတဲ႕လူ ထုတ္သြားတာပါ …” လို႕ ေၿဖသည္ ။ “ ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ဘာလို႕ အ၀င္အထြက္ မွတ္တမ္းမွာ မၿဖည္႕သြင္းတာလဲ …” “ အဲဒီ ခင္ေဇာ္ေအး ဆိုတဲ႕ လူက ၿဖည္႕ဖို႕ မလိုအပ္ဘူး..သူ စက္ရံုမွဴးကို ေၿပာဆိုၿပီးၿပီ လို႕ ေၿပာခဲ႕လို႕ပါ….” ၿမၿမေသြးက တာ၀န္ခံ ေဒၚမူမူသိန္းကို “ အင္ဂ်င္နီယာ ခင္ေဇာ္ေအးကို ဘယ္မွာလဲ…” လို႕ လွည္႕ေမးလိုက္သည္ ။ “ သူတို႕ အင္ဂ်င္နီယာဌာနက အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ကို ေမးရမယ္…” လို႕ ေဒၚမူမူသိန္းက ေၿဖသည္ ။ အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ကို ေမးတဲ႕အခါ အင္ဂ်င္နီယာခင္ေဇာ္ေအး ခြင္႕ရက္ရွည္ ယူထားတယ္လို႕ ေၿပာသည္ ။ “ ကဲ..သူ႕ေနရပ္လိပ္စာေလး ေပးဗ်ာ…..” ေနဗလတို႕ ခင္ေဇာ္ေအး အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္း ထလိုက္ၾကသည္ ။ ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ အိမ္သည္ ၿမိဳ႕အစြန္ လယ္ကြင္းေတြနားမွာ ၿဖစ္ၿပီး အိမ္က ေသးေသးေလး ၿဖစ္ေပမယ္႕ အိမ္ရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ဂိုေဒါင္ၾကီးတလံုး ရွိေနသည္ ။ သည္နယ္ေၿမက ရဲစခန္းမွ နယ္ထိန္းကို ၀င္ေခၚသြားၾကလို႕ နယ္ထိန္း ရဲၾကပ္ၾကီးက ဒီဂိုေဒါင္ထဲမွာ အင္ဂ်င္နီယာခင္ေဇာ္ေအး အၿမဲ ဟြန္ဒါဖစ္ကားေလးတစီး ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာ ရွိေနလို႕ နယ္ထိန္းကို ဒါ ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ကားလား လို႕ ေမးေတာ႕ ခင္ေဇာ္ေအး မွာ ကားမရွိဘူး…ဆိုင္ကယ္ဘဲ ရွိတယ္ လို႕ နယ္ထိန္းက ေၿပာသည္ ။ “ ဧည္႕သည္ေတာ႕ ရွိေနၿပီ …ကဲ သတိနဲ႕ သြားၾကရေအာင္..” ေနဗလက ပုခံုးစလြယ္အိတ္နဲ႕ ထည္႕ထားတဲ႕ သူ႕ေသနတ္ကို ထုတ္ခါ စစ္ေဆးသည္ ။ ေမာင္းဆြဲတင္ကာ ေမာင္းထိန္း ခလုပ္ခ်သည္ ။ ၿမၿမေသြးက စိတ္ပူစရာ မရွိလွပါဘူး..လို႕ တိုးတိုးေလး ညည္းၿပီး ကားဆီကို ထြက္သြားသည္ ။ ဒါဇင္ကလည္း ေနဗလလိုဘဲ ေသနတ္ကို စစ္ ေမာင္းတင္ ေမာင္းထိန္းခလုပ္ခ်သည္ ။ ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ ၿခံကို သူတို႕ ေရာက္ေတာ႕ နယ္ထိန္းနဲ႕ အဖြဲ႕ကို ၿခံအေနာက္ဖက္က က်ိဳးပ်က္ေနတဲ႕ စည္းရိုးကေန ၀င္ခိုင္းၿပီး သူတို႕ကေတာ႕ ေရွ႕ေပါက္က ၀င္သည္ ။ ၿခံထဲကို ၀င္ရံု ရွိသည္ ။ ဂိုေဒါင္ရဲ႕ အေပၚဖက္ ၿပဴတင္းေပါက္ကေန လူတေယာက္ ေခါင္းၿပဴၾကည္႕ၿပီး…“ ရဲေတြ..ရဲေတြ……” လို႕ ေအာ္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဂိုေဒါင္ေဘးဖက္က ေသနတ္ေၿပာင္းရွည္ကိုင္ထားတဲ႕ လူတေယာက္ ၿဗံဳးဆို ေပၚလာၿပီး ေနဗလတို႕လူစုကို ထိုးခ်ိန္ကာ စတင္ ပစ္ခတ္သည္ ။ ထုန္းထုန္း.. ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးကို ရုတ္တရက္ ဆြဲကာ အိမ္ကေလးအကြယ္ကို ၀င္လိုက္သည္ ။ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ေသးက်ဥ္တဲ႕ခါးေလးကေန ဆြဲဖက္ယူလိုက္တာ ..။ ၿမၿမေသြးလည္း အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ကို ေမးၿမန္းဖို႕ သြားတာ အႏၱရာယ္ မရွိႏိုင္ဘူးလို႕ ခပ္ေပါ႕ေပါ႕ဘဲ တြက္ဆကာ ေသနတ္ပင္ယူမလာခဲ႕ ။ ေနဗလသာ မဆြဲေခၚလိုက္ရင္ က်ည္ဆံထိမွန္မွာ ေသခ်ာသည္ ။ က်ည္ဆံေတြက သူတို႕အနားက ပိတုန္းေကာင္ေတြလို တ၀စ္၀စ္နဲ႕ၿဖတ္သန္းသြားသည္ ။ ေနဗလက ခ်က္ခ်င္း ေသနတ္ထုတ္ၿပီး ပစ္သူကို ၿပန္ပစ္သည္ ။ ဒါဇင္ကလည္း အိမ္ေလးေဘးက သစ္ပင္ေနာက္မွာ အကာအကြယ္ယူလိုက္ၿပီး သူတို႕ကို ပစ္ခတ္တဲ႕လူကို ခ်က္ခ်င္း တုန္႕ၿပန္ ပစ္ခတ္သည္ ။ ေသနတ္သံေတြ တဒံုးဒံုး ဆူညံသြားသည္ ။ ဂိုေဒါင္ အေနာက္ဖက္ကေန ၀င္လာတဲ႕ နယ္ထိန္းရဲအဖြဲ႕ကလည္း ပစ္ခတ္ၾကတဲ႕အသံေတြကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေနဗလနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ပစ္ခတ္မွဳေၾကာင္႕ ေသနတ္သမား ကို ထိမွန္သြားသည္ ။ နယ္ထိန္းနဲ႕အဖြဲ႕ ဂိုေဒါင္ထဲကို ၀င္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ေနဗလက “ သတိထား..ရန္သူရွိေနေသးတယ္ …” လို႕ လွမ္းေအာ္ သတိေပးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာဘဲ ေသနတ္ပစ္ခတ္သံေတြ ဆူညံသြားၿပန္သည္ ။ ဂိုေဒါင္ထဲက ရန္သူက တဖံုးဖံုး တဒံုးဒံုး ပစ္ခတ္တာ ၿဖစ္သည္ ။ နယ္ထိန္းရဲၾကပ္ၾကီးက အသံ၀ါၾကီးနဲ႕ “ လက္နက္ခ်..မင္းတို႕ကို ၀ိုင္းထားတယ္ ..မေသခ်င္ရင္ လက္နက္ခ်ၾက..”လို႕ ေအာ္ေၿပာသည္ ။ ပစ္ခတ္တာ ရပ္သြားသည္ ။ သူတို႕ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ဂိုေဒါင္ၾကီး အနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကသည္ ။ “ ေၿပးၿပီ..ေၿပးၿပီ..ဒီဖက္မွာ..” ဂိုေဒါင္ အေနာက္နားက ရဲတေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ေၿပာသံနဲ႕အတူ ေသနတ္သံေတြ တဒိန္းဒိန္း ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဂိုေဒါင္ အေနာက္ဖက္ တံခါးေလးကေန ေၿပးထြက္လာတဲ႕ လက္နက္ကိုင္ ရန္သူကို ရဲသားေလးက ပစ္ခတ္ ဖမ္းဆီး လိုက္ႏိုင္သည္ ။ ဂိုေဒါင္ထဲကို သတိနဲ႕ ေသနတ္ေတြ ခ်ိန္ရြယ္ကာ ၀င္လိုက္ေတာ႕ ေပေရညစ္ပတ္ေနတဲ႕ အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ ေဆာင္႕ ေၾကာင္႕ထိုင္ကာ ေခါင္းေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္ တင္ထားတဲ႕ ပိန္ေညာင္ေညာင္ လူတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။ “ အဲဒါ အင္ဂ်င္နီယာ ခင္ေဇာ္ေအး….ဘဲ…” နယ္ထိန္းၾကီးက ေၿပာလိုက္သည္ ။ “ ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ…ရဲစက္လူရုပ္အပ်က္ေတြကို ခင္ဗ်ား ဓါးၿပေတြ အတြက္ ၿပင္ေပးေနတာလား….” ေနဗလက စက္ရုပ္အပိုင္းအစေတြ တင္ထားတဲ႕ စားပြဲရွည္ၾကီးကို ၾကည္႕ၿပီး ခင္ေဇာ္ေအးကို ေမးလိုက္သည္ ။ “ က်ေနာ္႕ကို သူတို႕ ေသနတ္နဲ႕ ေထာက္..က်ေနာ္႕မိသားစုကို ဖမ္းထားၿပီး စက္ရုပ္ေတြကို ဓါးၿပတိုက္တဲ႕ေနရာမွာ သံုးဖို႕..ၿပင္ခိုင္းတာ…က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္တို႕မိသားစုရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္ ေၾကာင္႕ မတတ္သာလို႕ ၿပင္ေပးခဲ႕ရတယ္…” လို႕ ခင္ေဇာ္ေအး က ေၿပာၿပသည္ ။ “ သူတို႕က စုစုေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ခင္ဗ်ား သိလား….” “ တိတိက်က်ေတာ႕ မသိဘူး ..ဒီမွာ က်ေနာ္႕အနား ရွိေနတာကေတာ႕ ႏွစ္ေယာက္..အခု ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ ပစ္ခတ္လို႕ ထိေသတဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ေပါ႕..သူတို႕စခန္း ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာေတာ႕ က်ေနာ္ မသိဘူး …” ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ အိမ္ေလးထဲမွာ ဖမ္းေလွာင္ပိတ္ထားတဲ႕ ခင္ေဇာ္ေအးရဲ႕ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြ ကို ရဲေတြက ေခၚထုတ္ လာသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဆြပ္ (SWAT )အဖြဲ႕သားတခ်ိဳ႕က မိန္းမတေယာက္ကို ဆြဲေခၚလာသည္ ။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္ကို “ ဒီမိန္းမ…အိမ္သာထဲမွာ ပုန္းေနတာ ေတြ႕တယ္…ဆရာ…..”လို႕ လာသတင္းပို႕သည္ ။ ပိန္ပိန္မဲမဲ အ၀တ္အစားႏြမ္းႏြမ္းနဲ႕ ဒီမိန္းမက မ်က္လံုးၿပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ေၾကက္ရြံ႕ေနသည္ ။ ခင္ေဇာ္ေအးက “ ဟာ..ဒီမိန္းမက ဆက္သား..သူတို႕ ေခါင္းေဆာင္နဲ႕ က်ေနာ္႕အိမ္ကို ပစၥည္းအပို႕အယူ လုပ္တဲ႕ မိန္းမ..သူ….သူ သိတယ္..သူတို႕ စခန္း ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ…သူသိတယ္ ….” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။ ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕ ဒီမိန္းမကို စစ္ေမးၾကသည္ ။ ပထမ ဘူးကြယ္ညင္းေနေသးသည္ ။ ေနဗလတို႕ နယ္ထိန္းၾကီးတို႕က ရိုက္မယ္ႏွက္မယ္ ၿခိမ္းေၿခာက္ၾကတယ္ ။ မရဘူး ။ ေနာက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးက ေလခ်ိဳေလးနဲ႕ ေခ်ာ႕ေမာ႕ေမးတယ္..။ အမွန္ကို ေၿပာ၇င္ အမွဳေပါ႕ေအာင္ လုပ္ေပးမည္ လို႕ အထပ္ထပ္ ေၿပာေတာ႕ စခန္း ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို ဖြင္႕ေၿပာသည္ ။ သိရၿပီ ။ သူတို႕ ပုန္းေအာင္းေနတဲ႕ ေနရာ…စခန္း….။ ၿမစ္ကမ္းေဘးက သေဘၤာက်င္းေဟာင္းၾကီးတခု ၿဖစ္ေနသည္ ။ “ ကဲ ….အဲဒီကို လိုက္ၾကရေအာင္ ..” ဒီတခါမွာေတာ႕ ၿမၿမေသြးက က်ည္ကာအက်ၤ ီ ၀တ္ခဲ႕သလို ေသနတ္လဲ ပါသည္ ။ ခင္ေဇ္ေအးက ရန္သူဓါးၿပေတြ ဆီမွာ ေမာင္းၿပန္ေသနတ္ေတြ ရွိသည္လို႕ ေၿပာၿပတာေၾကာင္႕ ေနဗလ လည္္း မႏၱေလးတိုင္း ဆြပ္(SWAT ) အထူးတပ္ဖြဲ႕ကိုပါသူတို႕နဲ႕ လိုက္ပါဖို႕စီစဥ္ရသည္ ။ အထူးရဲ ( တိုက္ခိုက္ေရး ) ဆြပ္(SWAT )အဖြဲ႕က ေလးေထာင္႕စပ္စပ္ ထရပ္ကားအနက္ၾကီးနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာသည္ ။ ေနဗလတို႕က ဆြပ္(SWAT )အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကို ဆက္သားမိန္းမဆီက သိရွိရတဲ႕ ဓါးၿပအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အေၿခအေန အင္အား လက္နက္ေတြဘယ္လိုရွိတယ္ ဆိုတာ ေၿပာၿပသည္ ။ သေဘၤာက်င္းေဟာင္းၾကီး ပတ္ပတ္လည္ မွာ အထူးရဲ ဆြပ္မ်ား ၀ိုင္းရံထားလိုက္ၾကၿပီးခ်ိန္ ေနဗလ..ၿမၿမေသြး နဲ႕ ဒါဇင္တို႕သေဘၤာက်င္းထဲ၀င္တဲ႕ ဂိတ္ေပါက္တံခါးကို ဒါဇင္ရဲ႕ ရဲဂ်စ္ကားေလးနဲ႕ ေရာက္လာၾကသည္ ။ သူတို႕ကားထဲမွာ ဆြပ္(SWAT )အဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ လည္း အတူ ပါလာသည္ ။ သူတို႕ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ဂိတ္ေပါက္အ၀ကို တိုးကပ္သြားတဲ႕အခ်ိန္ သံတံခါးၾကီးကို အတြင္းက ေသာ႕ခတ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က “ ဒို႕ ….ရဲတပ္ဖြဲ႕က…..တံခါးကို ဖြင္႕ေပး….”လို႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။ အထဲက တုတ္တုတ္မလွဳပ္…။ ၿငိမ္ေနသည္ ။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က လက္္ကိုင္စပီကာေလးနဲ႕ ထပ္ေအာ္သည္ ။ အထဲက တုန္႕ၿပန္တာက ေသမင္းတမန္ က်ည္ဆံေတြနဲ႕ ..။ တဒုန္းဒုန္း တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ေမာင္းၿပန္ရိုင္ဖယ္ေတြနဲ႕ ဆီးၾကိဳပစ္ခတ္မွဳေၾကာင္႕ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က သူ႕လူေတြ ကို ပစ္ခတ္ တုန္႕ၿပန္ဖို႕ အမိန္႕ေပးလိုက္သည္ ။ ဆြပ္အဖြဲ႕၀င္ေတြဆီက ေမာင္းၿပန္ ပစ္ခတ္သံေတြကို ေနဗလတို႕ ၾကားလိုက္ၾကရသည္ ။ သူတို႕လည္း နီးစပ္ရာ အကာအကြယ္ေတြမွာ ေနရာယူထားရသည္ ။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က မွန္ေၿပာင္းနဲ႕ သေဘၤာက်င္းၾကီးထဲက အေဆာက္အဦးဆီကို ၾကည္႕ၿပီး “ က်ဳပ္တို႕ကို ပစ္ေနတာ စက္ရုပ္ေတြဗ်…..” လို႕ ေၿပာလိုက္လို႕ ေနဗလလည္း မွန္ေၿပာင္းကို ေတာင္းၿပီး ၾကည္႕လိုက္သည္ ။ ၿမန္မာ႕လက္နက္စက္ရံုလုပ္ အမ္ေအ၁၅ အေပါ႕စား ေၿခမွဳန္းေရးရိုင္ဖယ္ေတြနဲ႕ သူတို႕ကို ပစ္ခတ္ေနတာက ရဲစက္လူရုပ္ေတြကို အသြင္ေၿပာင္းထားတဲ႕ ဓါးၿပစက္ရုပ္ေတြပါ ။ စက္ရုပ္ေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ပစ္ခတ္ခိုင္းေနတဲ႕ ဓါးၿပေခါင္းေဆာင္နဲ႕ တပည္႕တပန္းေတြကိုလည္း ေနာက္ကြယ္မွာ ၿမင္ေနရတယ္ ။ ေနဗလ အင္ဂ်င္နီယာခင္ေဇာ္ေအးကို ဖုန္းေခၚသည္ ။ “ ကိုခင္ေဇာ္ေအး …ခင္ဗ်ား အသက္သြင္းေပးလိုက္တဲ႕ စက္ရုပ္ေတြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ရပ္ပစ္ႏိုင္မလဲ ….” လို႕ သူေမးသည္ ။ ေသနတ္သံေတြက ဆူညံေနလို႕ ခင္ေဇာ္ေအး ၿပန္ေၿပာတာကို ေကာင္းေကာင္း မၾကားရဘူး ။ ခင္ေဇာ္ေအးက စက္ရုပ္ေတြကို ဓါးၿပေခါင္းေဆာင္ ကဘဲ ကြန္ထရိုး လုပ္ႏိုင္တယ္ လို႕ ၿပန္ေၿပာေနသည္ ။ ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္က သူ႕လူေတြကို ေ၀ၚကီေတာ္ကီနဲ႕ ညႊန္ၾကားေနသည္ ။ စခန္းဌာနခ်ဳပ္ကိုလည္း သံခ်ပ္ကာကား လႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းခံသည္ ။ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕လည္းသေဘၤာက်င္းေဟာင္းၾကီးထဲကို ေသနတ္ေတြ အသင္႕ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး ဂ်စ္ကားေလးကို အကာအကြယ္လုပ္ထားၾကသည္ ။ က်ည္ဆံေတြက တတိန္တိန္နဲ႕ ဂ်စ္ကား ကိုယ္ထည္ကို လာထိမွန္ေနသည္ ။ ဓါးၿပေတြဖက္က ပစ္အားေတာ္ေတာ္မ်ားေနသည္ ။ က်ယ္ေလာင္တဲ႕ ေသနတ္သံေတြေၾကာင္႕ သူတို႕ နားေတြ အူေနသည္ ။ ေနဗလက ..“ ဒါဇင္..ၿမၿမေသြး..၀ပ္ေန..ေခါင္းမေဖၚနဲ႕….” လို႕ စိုးရိမ္တၾကီး လွမ္းေအာ္ သတိေပးသည္ ။ သေဘၤာက်င္းၾကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ရွိေနတဲ႕ ဆြပ္(SWAT )တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ဆြပ္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႕နဲ႕ ဒရုန္းအေသးစားေလး သံုးစီးကို အေ၀းထိန္း ( ရီမုတ္ ) နဲ႕ သေဘၤာက်င္း အေဆာက္အဦး အထဲကို လႊတ္သည္ ။ ဒရုန္းေလးေတြလည္း အထဲေရာက္ေရာ အေ၀းထိန္းခလုပ္က ခလုပ္ေတြကို ႏွိပ္လိုက္ၾကေတာ႕ ဒရုန္းယာဥ္ေလးေတြထဲက မီးခိုးေငြ႕ေတြ တရွဴးရွူး ပန္းထြက္လာသည္ ။ အထဲက ဓါးၿပမ်ား ရုတ္တရက္မို႕ ဒရုန္းေလးေတြကို သတိမထားမိၾက ။ ဓါးၿပေခါင္းေဆာင္က သတိၿပဳမိၿပီး ဒရုန္းေတြကို ပစ္ခ်ခိုင္းလို႕ ဓါးၿပေတြလည္း ေမာင္းၿပန္ေတြနဲ႕ ၀ိုင္း ပစ္ခတ္ၾကသည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ ေမ႕ေဆး မီးခိုးေငြ႕ေတြကို သူတို႕ ရွဳရွိဳက္မိၾကၿပီး ေခြလဲက်ကုန္ၾကသည္ ။ လူသားဓါးၿပေတြ အကုန္လံုး ေမ႕ေဆးေငြ႕ေတြေၾကာင္႕ လဲက်ေမ႕ေမ်ာကုန္ၾကေပမယ္႕ စက္၇ုပ္ဓါးၿပသံုးေကာင္က က်န္ေနသည္ ။ ေနဗလတို႕ ကို ဆက္လက္ ပစ္ခတ္ေနတံုး ..။ ဆြပ္အဖြဲ႕သံုး သံခ်ပ္ကာကား ေရာက္လာၿပီ ။ သံခ်ပ္ကာကားက ဂိတ္က သံတံခါးၾကီးကို အရွိန္နဲ႕ ၀င္တိုက္ၿပီး အထဲကို ၀င္သည္ ။ သံခ်ပ္ကာကား အထဲက စက္ေသနတ္သမားကလည္း ဒလစပ္ ပစ္ခတ္သည္ ။ ဆြပ္အဖြဲ႕သားေတြ လည္း သံခ်ပ္ကာကား အေနာက္ကေန အကာအကြယ္ယူၿပီး ေၿပးလိုက္၀င္ၾကသည္ ။ သံခ်ပ္ကာကား ထဲက စက္ေသနတ္လက္ခ်က္နဲ႕တင္ဘဲ စက္ရုပ္ဓါးၿပတေကာင္ လဲသြားသည္ ။ ၿပင္းထန္တဲ႕ ပြိဳင္႕၅၀ က်ည္ဖူးေတြက စက္ရုပ္ေကာင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းပိုင္းကို ေခ်မြ စုတ္ၿပတ္သြားေစၿပီ ။ ဆြပ္အဖြဲ႕နဲ႕အတူ ေနဗလ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ ေၿပး၀င္လိုက္သြားၾကသည္ ။ ေနဗလတို႕လည္း က်န္တဲ႕ စက္ရုပ္ႏွစ္ေကာင္ကို ၀ိုင္း ပစ္ခတ္ၾကသည္ ။ စက္၇ုပ္မ်ားသည္ ေသနတ္ပစ္ခတ္ၿခင္းကိုေတာ႕ ပိုင္ႏိုင္ၾကေပမယ္႕ သူတို႕ ရွံုးနိမ္႕တဲ႕အခါ ေနာက္ဆုတ္ထြက္ေၿပးတာက လူသားေတြေလာက္ မၿမန္ဆန္ၾက ။ မလ်င္ၾက ။ ေနဗလတို႕ လက္ခ်က္နဲ႕ ပ်က္စီးရပ္တန္႕သြားၾကရသည္ ။ သေဘၤာက်င္းအေဟာင္းၾကီးကို စီးနင္း ရမိလိုက္ၿပီး ဓါးၿပေတြကို အရွင္ လက္ရ ဖမ္းဆီးႏိုင္လိုက္သည္ ။ ဓါးၿပဗိုလ္က နံမည္ၾကီး လူတေယာက္ရဲ႕ သား ၿဖစ္ေနသည္ ။ ေနဗလတို႕က အထက္ကို သတင္းပို႕လိုက္သည္ ။ အထက္လူၾကီးေတြက ေနဗလတို႕ သံုးေယာက္ကို အထူး ခ်ီးမြမ္းခ်ီးက်ဴးၾကသည္ ။ ေနဗလက ဆြပ္အဖြဲ႕ က သူတို႕နဲ႕အတူ ၀င္တိုက္ခိုက္ေပးလို႕ ခုလို ရမိၾကတာၿဖစ္ေၾကာင္း တင္ၿပလိုက္သည္ ။ သူတို႕ရဲ႕ မစ္ရွင္ ေအာင္ၿမင္လို႕ ေနဗလ..ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕လည္း နံမည္ေကာင္းေတြ ရၾကသည္ ။ သူတို႕တေတြ လည္း ခင္ခင္မင္မင္ ၿဖစ္ကုန္ၾကလို႕ ညေနစာကို မႏၲေလးေတာင္ေၿခတေနရာက ေရႊၿပည္ခ်မ္းေအး ဟိုတယ္ မွာ စားၾကသည္ ။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးမွ သူတို႕သံုးေယာက္ ၿပန္ဆံုၾကတာ ၿဖစ္လို႕ ဒါဇင္ေရာ ၿမၿမေသြးေရာ အလွအပေတြ ၿပင္ဆင္ကာ သားသား နားနား ၀တ္စားလာၾကေတာ႕ အလုပ္လုပ္ေနတံုးကလို ဖိုသီဖတ္သီ မဟုတ္ၾကေတာ႕ဘဲ သားနားသန္႕ရွင္းၿပီး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးသည္ နဂိုရွိလို႕ နကိုင္းထြက္တဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးေတြ ဆိုတာ ေနဗလ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ၿမင္ရေလသည္ ။ ၿမၿမေသြးကို ေနဗလ မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိဘူး ။ ယဥ္ယဥ္ေလး လွေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးသည္ ဆံပင္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿပင္ ဆင္ထားသလို မိတ္ကပ္နဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဆိုးေဆး မ်က္ေတာင္အတုေတြေၾကာင္႕ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတေယာက္ေလလားလို႕ ထင္မိသြားရသည္ ။ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးက ဦးစီးမွဴးတေယာက္လို႕ လံုး၀ မထင္ရ ..။ ဒါဇင္ကေတာ႕ အသက္ကလည္း ပိုငယ္ၿပီး သြယ္သြယ္လ်လ် ..စလင္းမ္ …။ ခပ္ေဟာ႕ေဟာ႕ဒီဇိုင္း ။ ရင္စိုင္အလွကို ေဖၚက်ဴးထားတဲ႕ လည္ဟိုက္ အသားေပ်ာ႕ေပ်ာ႕ ၀တ္စံုေၾကာင္႕ ပုရိသေယာက်္ား သတၱ၀ါေတြ ေငးေမာသြားရေလာက္ေအာင္ လွလြန္းေခ်ာလြန္း ေနသည္ ။ “ ကိုေနဗလ…ဘာၾကည္႕ေနတာလဲ …” ဒါဇင္က သူတို႕ကို ေငးေမာေနတဲ႕ ေနဗလကို မ်က္ေစာင္းေလးပစ္ထိုးကာ ေၿပာလိုက္သည္ ။ “ ေအးေလ ..လူကို မၿမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ..ဟြန္း…” ၿမၿမေသြးကလည္း ဒါဇင္႕ကို ေထာက္ခံလိုက္သည္ ။ ေနဗလက တဟဲဟဲနဲ႕ ရယ္လိုက္ၿပီး…“ အရမ္းရွိဳးေတြ ထုတ္ထား ၾကေတာ႕ မမွတ္မိေတာ႕လို႕ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါေလစ…ဆိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည္႕မိတာပါ.. ေဆာရီးပါ…” လို႕ ေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ဆိုင္ထဲကို သူတို႕ ေလွ်ာက္၀င္သြားၾကေတာ႕ ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြက ၿပံဳးၿပံဳးေလးေတြနဲ႕ ဆီးၾကိဳေနၾကတယ္ ။ “ ကဲ..ဘာစားၾကမလဲ …ဒီဟိုတယ္က အစံုရတယ္ ..တ၇ုတ္စာ..ကုလားစာ..ဂ်ပန္စာ ..အ၈္လိပ္စာ….ၾကိဳက္တာမွာ..” “ ကိုေနဗလက က်မတို႕ကို ေကြ်းမွာလား …” ၿမၿမေသြးက ၿပံဳးစိစိေလးနဲ႕ ေမးလိုက္သည္ ။ ဒါဇင္က “ ေကြ်းမွာ…သိတာေပါ႕..ကိုေနဗလၾကီးက ေဘာဆာၾကီးဘဲ ဟာ…..ခိခိ..” လို႕ ေထာက္ခံလိုက္သည္ ။ “ ရပါတယ္ဗ်ာ..ေကြ်းပါတယ္…ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ အခုလို အလုပ္ အတူတူ လုပ္ၿဖစ္ၾကတာ ခင္မင္ရတာ က်ေနာ္က ၀မ္းသာ လွပါၿပီ ….”လို႕ ေနဗလက ေၿပာလိုက္သည္ ။ ေဟာ..လာပါၿပီ ….ေရႊၿပည္ခ်မ္းေအးဟိုတယ္က စက္ရုပ္စားပြဲထိုးမေလး ။ အၿပံဳးကေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ ။ ၿမန္မာရင္ဖံုးအက်ၤ ီ အၿပာႏုေရာင္…အၿပာေရာင္မႏၲေလး ခ်ိတ္ထမိန္နဲ႕ ယဥ္စစ စက္လူရုပ္မေလး က “ က်မနံမည္က မခ်မ္းေအး ပါ …လူၾကီးမင္းတို႕ …ဘာသံုးေဆာင္ပါမလဲရွင္ ..” လို႕ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာနဲ႕ သူတို႕ကို ေမးလိုက္သည္ ။ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္က က်န္းမာေရးနဲ႕ ကိုယ္ကာယ အလွအပကို အေလးထားေနၾကသူေတြမို႕ ဂ်ပန္စာ ဆူရွီနဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြဘဲ မွာသည္ ။ ေနဗလကေတာ႕ တရုတ္စာ ၿဖစ္တဲ႕ ကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္နဲ႕ ဘဲကင္ မွာ သည္ ။ ေခ်ာေမာလွပတဲ႕ မိန္းမပ်ိဳေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ တဟဲဟဲတဟားဟားနဲ႕ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ လုပ္ေနတဲ႕ ေနဗလ ကို စားေသာက္ဆိုင္ ေထာင္႕တေနရာက စားပြဲမွာ စားေသာက္ေနတဲ႕ လူတစုက စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည္႕ေနၾကသည္ ။ ေလးေယာက္ထဲက တေယာက္က က်န္တဲ႕လူေတြကို “ ေနဗလ ဆိုတာ သူဘဲ ….” လို႕ ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္သည္။ သူတို႕မ်က္ႏွာေတြက တင္းမာခက္ထန္ေနၾကသည္ ။ “ ဆရာၾကီးဆီကို သတင္းပို႕လိုက္ကြာ….” လို႕ မ်က္ႏွာမွာ ဓါးခုတ္ရာကန္႕လန္႕ၿပတ္နဲ႕ လူက ေၿပာလိုက္ေသာအခါ ေနာက္တေယာက္က ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး နံပါတ္ေတြ ႏွိပ္သည္ ။ “ ဟယ္လို…ဆရာၾကီးလား….က်ေနာ္ ဗ်ဳတ္စ ပါ…ဆရာၾကီး…..ေနဗလ ဆိုတဲ႕ေကာင္ မႏၱေလးမွာဘဲ ရွိေနေသးတယ္ အဲဒါသတင္းပို႕တာပါ …” ဟိုဘက္က ဘာေတြ ေၿပာေနသလဲ မသိဘူး ။ ဖုန္းဆက္တဲ႕ ဗ်ဳတ္စ ဆိုတဲ႕ လူ ေခါင္းတညွိမ္႕ညွိမ္႕နဲ႕ “ ဟုတ္…. ဟုတ္…ဟုတ္…” နဲ႕ ၿပန္ေၿပာေနသည္ ။ ၿပီးေတာ႕ ဖုန္းကိုပိတ္ၿပီး “ အားလံုး..ဒိုးၾကမယ္ …” လို႕ ေၿပာကာ ထိုင္ရာက ထသည္ ။ “ ဘာမွ မလုပ္ေတာ႕ဘူးလား…ကိုဗ်ဳတ္စ….” “ ဆရာၾကီးက ဒီမွာ မလုပ္နဲ႕တဲ႕..သူတို႕ ရန္ကုန္မွာဘဲ စီစဥ္လိုက္မယ္ တဲ႕…” သူတို႕လူစု ဆိုင္ထဲက ထြက္သြားၾကသည္ ။ ေနဗလလည္း ၿမၿမေသြးနဲ႕ဒါဇင္တို႕က သူ႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို စပ္စုေမးၿမန္းၾကလို႕ ပဲခူး အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ၾကီးကို ဆီ၀င္ထည္႕ဖို႕ ခဏတာ ဆင္းလာတဲ႕ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ စီးနင္းထားတဲ႕ ခရီးသည္တင္ ဘိုး အင္းေလယာဥ္ၾကီး က ခရီးသည္ေတြကို သူတို႕ အထူးတိုက္ခိုက္ေရးရဲေတြက ကယ္ဆယ္ခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္း ဂုဏ္ ယူ၀င္႕ၾကြားစြာနဲ႕ ေၿပာၿပေနသည္ ။ ေနဗလလည္း သူ႕စြန္႕စားခန္းေတြကို ေၿပာၿပရင္း သူ႕မ်က္လံုးေတြက ၿမၿမေသြးနဲ႕ဒါဇင္တို႕ရဲ႕ ရင္သားေတြကို ႏွိဳင္း ယွဥ္ၾကည္႕ေနသည္ ။ ဒါဇင္ေလးရဲ႕ ႏို႕လံုးလံုးေလးေတြက ၿမၿမေသြးေလာက္ မၾကီးေပမယ္႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ႕ ေကာင္းမယ္႕ပံု ။ ေနဗလကို ရန္ကုန္က ရဲမွဴးက မႏၲေလး ေရာက္တုန္း ေအးေအးေဆးေဆး ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ေတာ႕ လည္ပတ္ လိုက္အံုး ေနဗလ ဆိုၿပီး ခြင္႕ေပးလို႕ ေနဗလ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ရန္ကုန္ကို ၿပန္ဖို႕ မလိုအပ္ဘူး ။ “ ကိုေနဗလ …ဒါဇင္က မနက္ဖန္က်ရင္ က်မကို မႏၱေလးတ၀ိုက္ နဲ႕ ၿပင္ဦးလြင္ကို လိုက္ၿပလိုက္ပို႕မလို႕..ကိုေနဗလ လည္း က်မတို႕နဲ႕ လိုက္ခဲ႕ပါလား….” လို႕ ၿမၿမေသြးက ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ ေနဗလသည္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ “ ဟုတ္..လိုက္ မယ္ေလ..” လို႕ ၿပန္ေၿဖပါသည္ ။ ဒါဇင္က “ အလုပ္အသစ္တခု မေပၚလာခင္ ေပ်ာ္ၾကမယ္…လည္ၾကမယ္….” လို႕ ေၿပာတယ္ ။ ၿမၿမေသြးကေတာ႕ “ ကိုေနဗလ ဘယ္ေန႕ ၿပန္မွာလဲ..က်မလည္း ကိုေနဗလနဲ႕ အတူတူ ၿပန္မွ ထင္တယ္” လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ ေနဗလ လည္း မ်က္ႏွာ ၀င္းလက္သြားၿပီး…“ ၿမၿမေသြး ၿပန္ခ်င္တဲ႕ရက္ ေၿပာေလ..က်ေနာ္ ၿမ ၿမေသြး ၿပန္တဲ႕ရက္ ၿပန္မယ္…” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။ “ ဟုတ္ၿပီ..ကိုေနဗလနဲ႕ဆိုရင္ က်မ လမ္းမွာ အေဖၚရတာေပါ႕..က်မက ကားနဲ႕ လာခဲ႕တာေလ….” ေနဗလရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ တထိန္းထိန္းနဲ႕ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ေပါက္ၿပီး မီးရွဴးမီးပန္းေတြ တေဖါင္းေဖါင္း လႊတ္ကုန္သည္ ။အလွဖုရားမေလး ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဟိုင္းေ၀းၾကီးတေလ််ာက္ အတူတူ ကားေလးတစီးထဲ စီးရေတာ႕မွာပါလား….ဆိုတဲ႕အသိေၾကာင္႕…။ ၿမၿမေသြးနဲ႕ဒါဇင္တို႕လို မိန္းမေခ်ာေလးေတြနဲ႕ နီးနီးကပ္ကပ္ တပူးတြဲတြဲ အလုပ္ အတူတူ လုပ္ကိုင္ၿပီး အခ်ိန္တန္လို႕ အိမ္ၿပန္ရရင္ တခ်ိန္လံုး ထန္လာသမွ် စက္လူရုပ္မေလး နီသိ၀တီနဲ႕ ေကာင္းေကာင္း ဗ်င္းပစ္လိုက္ရမွာဘဲ လို႕ ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနသည္ ။ ဒါဇင္က “ ဒါဇင္လည္း ရန္ကုန္ လိုက္ခ်င္လိုက္တာ..မေရာက္တာ ၾကာၿပီ…” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးလည္း “ လိုက္ခဲ႕ပါလား..ဒါဇင္…” လို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္ ။ ဒါဇင္က “ မၿဖစ္ေသးပါဘူး.. မမရယ္…ဒါဇင္ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ ရွိေသးတယ္ …” လို႕ ၿပန္ေၿပာပါသည္ ။ စားေသာက္ၿပီးေတာ႕ ေနဗလက က်သင္႕တဲ႕ေငြကို ရွင္းေပးလိုက္သည္ ။ ဒါဇင္က သူ႕ကားေလးနဲ႕ အရင္ဆံုး ၿမၿမေသြး ကို လိုက္ပို႕သည္ ။ ၿမၿမေသြးက မႏၱေလးတိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ဧည္႕ရိပ္သာမွာ တည္းေနေတာ႕ စားေသာက္ဆိုင္နဲ႕ ပို နီးကပ္တာေၾကာင္႕ ၿမၿမေသြးကို အရင္ဆံုးလိုက္ပို႕လိုက္တာလို႕ ဒါဇင္က ေၿပာသည္ ။ တကယ္ေတာ႕ ဒါဇင္သည္ ေနဗလနဲ႕ ၿမၿမေသြး မပါဘဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စကားေၿပာ..အခ်ိန္ၿဖဳန္းခ်င္ေသးလို႕ ၿမၿမေသြးကို ဧည္႕ရိပ္သာကို ၿပန္ပို႕ လိုက္တာပါ ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲလည္း ၿဖစ္သြားေရာ ဒါဇင္က “ အိမ္မၿပန္ခ်င္ေသးဘူး ..ကိုေနရယ္ …ဒီေန႕ည ဒါဇင္ အရမ္းေပ်ာ္ တာဘဲ..” လို႕ ေၿပာလိုက္ေသာအခါ ေနဗလကလည္း စိတ္ထဲမွာ ထုန္းကနဲ အေပ်ာ္လံုးဆို႕သြားၿပီး..“ ကိုယ္လဲ မၿပန္ ခ်င္ေသးဘူး..ဒါဇင္နဲ႕ စကားေတြ ေၿပာခ်င္ေသးတယ္ …” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။ “ ဒါဆို ဘယ္သြားၾကမလဲ ကိုေန…ဒါဇင္တို႕ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းၾကမလား….” “ ေကာင္းတာေပါ႕…ဒါဇင္…ဒါဇင္နဲ႕ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ခ်င္ေနတာ….” လို႕ ေနဗလက ေၿပာလိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္ အရမ္း ရင္ခံုသြားရသည္ ။ “ ဟုတ္လား..ကိုေနနက ဘာလို႕ ေတြ႕ခ်င္တာလဲဟင္ ..” လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ အသံေလးက နဲနဲ တုန္ခါေနသလိုဘဲ ။ “ ေမးစရာေလးေတြ ရွိလို႕ေပါ႕..ဒါဇင္…” “ ဘာလဲ..ေမးေလ …ကိုေန…” “ ဒါဇင္႕မွာ ရည္ရြယ္ထားတဲ႕လူ ရွိၿပီးၿပီလား..ေမးခ်င္လို႕…” “ အာ..ကိုေနၾကီးကလည္း….ဘာမ်ားလဲလို႕…ဘာလို႕သိခ်င္တာလဲ..ကိုေနက…အဲ႕အေၾကာင္း..” “ ရွိမရွိ အရင္ေၿပာေလ….” “ မရွိဘူး..ဒါဇင္႕လို လမ္းေပၚမွာ ေဆးၿပားေရာင္းတဲ႕ေကာင္ေတြ လို္က္ဖမ္း…သူခိုး ကေလက၀ေတြ လိုက္ဖမ္းေနရတဲ႕ က်ေနာ္႕လို မိန္းမတေယာက္ကို ဘယ္သူက လာၾကိဳက္မွာလဲဗ်ာ…….ရည္းစားလည္း မထားအားပါဘူး…ဟင္းဟင္း..” “ ဟုတ္လို႕လား..ဒါဇင္က ဒီေလာက္ ေခ်ာေနတာကို….” “ မေခ်ာပါဘူးဗ်ာ…ဘာေတြလာေၿပာေနတာလဲ..” ဒါဇင္ စိတ္လွဳပ္ရွားသြားလို႕ ကားဆက္မေမာင္းႏိုင္ဘဲ လမ္းေဘး တေနရာမွာ ထိုးရပ္လိုက္ရတယ္ ။ ေမွာင္မဲေနတဲ႕ အမရပူရ (ေတာင္ၿမိဳ႕ )နားက စိုက္ခင္းေတြ ေဘးမွာ သူတို႕ ေရာက္ေနသည္ ။ “ အိုး..ဒါဇင္ အရမ္းေခ်ာတယ္..စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက ….” ေနဗလက ဆက္မေၿပာဘဲ ရပ္လိုက္လို႕ ဒါဇင္က စိတ္မရွည္ဘဲ..“ ဘာၿဖစ္လဲ..” လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။ “ အရမ္းသေဘာက် စိတ္၀င္စားသြားရတာ…ဒါဇင္႕ကို ကိုယ္ ခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ ၿပန္ခ်စ္ပါလားဟင္…” လို႕ ေနဗလက ေၿပာလဲေၿပာ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဒါဇင္႕ကိုယ္လံုးေလးကို ဆြဲကာ ဖက္လိုက္သည္ ။ “ ဟဲ႕..အို….ဘာလုပ္တာလဲဗ်…” “ ခ်စ္တာ..ဒါဇင္႕ကို အရမ္းခ်စ္တယ္….ၿပန္ခ်စ္ပါ..” “ အို..ၾကမ္းလွခ်ည္လား…ကိုေန ကဲတယ္ကြာ….” ဒါဇင္က ရုန္းေနေပမယ္႕ သူ႕ကို လက္ခံတဲ႕ ပံုစံေလးမို႕ ေနဗလက ပါးမို႕မို႕ေလးကို နမ္းပစ္လိုက္သည္ ။ “ ဟိတ္..ဆိုးတယ္ကြာ…လႊတ္လႊတ္…” “ မလႊတ္ဘူး….ခ်စ္တယ္လို႕ ေၿဖ…” “ အံမယ္…မေၿဖပါဘူး ….” ေနဗလက ဒါဇင္႕ ႏွဳတ္ခမ္းရဲရဲေလးကို စုတ္နမ္းပစ္လိုက္သည္ ။ ဒါဇင္႕ကိုယ္ေလး ခဏခ်င္းမွာ ေပ်ာ႕က်သြားသည္ ။ ေနဗလေက်ာၿပင္ၾကီးကို ၿပန္လည္ဖက္သိုင္းလာသည္ ။ ေနဗလ အနမ္းေတြကိုလည္း ၿပန္တုန္႕ၿပန္လာသည္ ။ အနမ္းေတြ ရပ္လို႕မရေတာ႕ ။ ၾကာရွည္သြားတဲ႕ အနမ္းေတြရဲ႕ အေနာက္မွာ အပြတ္အသပ္ေလးေတြက ဆက္တိုက္ လိုက္လာသည္ ။ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္းအခြာ…“ ကိုေန…သူ႕ကို ဒါဇင္လည္း ခ်စ္တယ္ကြာ….ခ်စ္တယ္….ခ်စ္တယ္….” လို႕ ေမာဟိုက္တဲ႕ အသံေလးနဲ႕ ဒါဇင္ ေၿပာလိုက္သည္ ။